Stolat.pl

Ten żółty kuter
kołysze światem
jak twoje usta

Sypią się z sieci
tłuką o pokład
modrymi grzbietami
ryby

Tu daleko od ciebie
tylko fala liże mi twarz
słonym językiem

Co rano klękam na linach
i modlę się do ciebie
czekającego na brzegu
i do słońca
które wychodzi z morza
i otrząsa się z wody
jak rudy pies
zostawiony na lądzie

Kiedy wracam do domu
po wielu dniach
drzewa na mojej ulicy
są ciężkie
od zieloności i snu

W pustym pokoju
tylko gliniany kogut
wita mnie
otwartymi skrzydłami

W niebieskich skrzynkach
kwiaty umierają z pragnienia

Podlewam je
brązowym dzbankiem
i nagle
wpada przez okno
jak z nieba
gałązka akacji

Uciszam klucze
dzwoniące na radosny Anioł Pański
i idę na palcach
otworzyć drzwi

Szliśmy przez wieczór
jasny
jak włosy staruszki

Kopki siana były okrągłe
jak dziecinne piłki

Pachniały macierzanką
świeżym mlekiem
rumiankiem

Zapach łąką kołysał
i niebem

Upadłam na siano
z rękami rozrzuconymi
do gwiazd

Zalśniły nade mną
twoje oczy
czarne ciężkie
jak grzech

Jej miedziane ręce
prosiły o deszcz

a kiedy spadł
zbierały go
w marmurową miskę dłoni

Potem rozbiła się
marmurowa miska
na dziesięć palców
pomalowanych na czubkach
karminem

Zabrzęczały dzwonki
na brązowych nogach
i półkolistym ruchem ramion
narysowany
zalśnił księżyc

W jego blasku
oczy tancerki
czarne i aksamitne
jak grzbiety trzmielów
wabiły kochanka

Poziomki palców pieściły
niewidzialną twarz miłego
lekko jak świerszcze