Stolat.pl

Już od rana
moje oczy zbierają
żółte słońca
rude kretowiska
białe plamy gęsi

Moje oczy
bez twych oczu
nieuważnie roztargnione
gubią po drodze
uzbierany świat

Wieczorem
są jak puste koszyki
które zawieszam
na księżycu

Dni są powolne
jak rude mrówki
niosące na grzbiecie
upalny ciężar lata

Nisko nad ziemią
pali się
fioletowym płomieniem
macierzanka

Z czołem przyciśniętym do niej
proszę

Nie przekwitaj jeszcze

Już niedługo
on powróci
i wśród twoich gorących kwiatów
poda mi wargami
rozkołysaną łąkę

Po stromej ścianie wąwozu
idzie koza
czarnymi rogami
liści dotyka

Liście dzwonią
zieloną piosenkę

Za nią
bosy chłopiec
słońce patykiem potrącił

Słońce dzwoni

jak żółta mandolina

Dzwonią
fioletowe dzwonki
bo takie ich przeznaczenie

Dzwoni
upalne powietrze
rozkołysane twymi ramionami

Sufit ich domu
był z księżycowego światła

Ściany pachniały
rumiankiem
Tańczyły na nich
zielone świetliki

Mówił jej
twój brzuch
jest jak złota
dynia

Przychodziły świerszcze
siadały na pasemku siana
podziwaiały