Stolat.pl

Jeden, pijąc w piwnicy, był dłużen niemało.
Widząc, iż mu rozumu w mieszku nie dostało,
Jął figle ukazować i wziął wiązań siana:
"- Patrzcież, panowie bracia, będzie wnet odmiana!"
Namówił wiązań dzierżeć z tego cechu pana,
A sam, ku górze idąc, kręcił powróz z siana.
A wyszedszy z piwnice, przez ulicę dunął,
A ten siano ze wstydem porzuciwszy plunął.

Obieszono na dębie chłopa podle drogi.
Drugi o nim nie wiedząc, prostaczek ubogi,
Usnął pod onym dębem. Drudzy, gdy mijali,
Na onego, co wisiał, żartując wołali:
"- Już ten z nami nie pójdzie!" On usłyszał, co spał:
"Poczkajcie jedno mało, wnet pójdę!" - zawołał
Ci mnimali, by zdechły, skokiem uciekali
On za nimi, że ledwe iż nie pozdychali.

Ziemianin się ożenił, nasz prostak u dwora,
I nie umiał tańcować bez dudy potwora.
Pannę mu wywiedziono, pięć piszczków zagrało,
Chłopisko jako wryte pośrzód izby stało:
"- By mi jechać do domu, ja nie pójdę tego!
A co ja wiem, jako z nich mam słuchać którego?"
Aż mu potym gdzieś chłopa z dudami nabyli,
Ledwo pana naszego w tanek wyprawili.

Na okręcie, kiedy się morze zaburzyło,
Ciężkie rzeczy wymiotać, aby się ulżyło,
Z okrętu rozkazano. Jeden, żonę wziąwszy,
Począł ją pilnie dźwigać, w suknią uwinąwszy.
I Ona kiedy wrzeszczała, poczęli go karać,
Pytając: "- Cożeż to chciał, zły łotrze, udziałać?"
Ten rzekł: "- Gdy co cięższego chcemy mieć na pieczy,
Ja na się żadnej nie mam nigdy cięższej rzeczy."