Paul
Verlaine
1970-01-01 - 1970-01-01
Paul Verlaine– jeden z największych i najbardziej uznanych poetów francuskich. Zaliczany do grona poetów wyklętych. Przedstawiciel impresjonizmu w literaturze.
Urodzony w Metzu, po ukończeniu szkoły średniej w Paryżu rozpoczął pracę w służbie cywilnej. Wiersze zaczął pisać już w młodości, ich styl był wzorowany na poezji grupy "Parnassien", w szczególności na wierszach jej lidera Charlesa Leconte'a de Lisle'a.
Pierwszy opublikowany tomik poezji, zatytułowany Poemes saturniens (1867), przyniósł Verlaine'owi uznanie i popularność pomimo ostrej krytyki ze strony Sainte-Beuve'a. Prywatne życie poety i nałóg alkoholowy zaczęły mieć coraz większy wpływ na jego twórczość. W 1872 porzucił żonę (Mathilde Maute) i syna dla poety Arthura Rimbauda. Burzliwy związek zakończył się strzelaniną – będąc pod wpływem alkoholu, powodowany zazdrością Verlaine strzelił w kierunku Rimbauda, raniąc go. Został później aresztowany i trafił do więzienia w Mons, gdzie nawrócił się na katolicyzm, co miało poważny wpływ na jego poezję. Wiersze opublikowane w tomie Romances sans paroles opisywały jego stan umysłu w tym okresie.
Po zwolnieniu z więzienia, Verlaine podróżował po Anglii gdzie pracował jako nauczyciel, pisząc także wiersze do jego następnego, bardzo udanego zbioru poezji Sagesse. Przebywając w Anglii zakochał się w jednym ze swoich uczniów Lucienie Letinois, który stał się dla niego natchnieniem. Po nagłej śmierci Luciena Verlaine powrócił do Francji w 1877 r. Ostatnie lata życia Verlaine spędził w biedzie, stając się coraz bardziej niepoczytalny i coraz bardziej uzależniony od alkoholu.
Jego poezja zdobyła wielkie uznanie współczesnych. Najbardziej znanym z jego wierszy jest Chanson d'automne, który w czasie II wojny światowej służył aliantom do przekazywania kodowanych wiadomości francuskiemu ruchowi oporu. Poezja Verlaine'a była także bardzo popularna wśród muzyków, jego wiersze były często wykorzystywane jako teksty piosenek.
Istnieje bardzo wiele portretów Verlaine'a namalowanych przez francuskich malarzy, najpiękniejsze z nich są autorstwa: Henri Fantin-Latour, Antonio de La Gandara, Eugène Carrière, Frédéric Cazals i Thèophile-Alexandre Steinlen.
Został pochowany na cmentarzu Cimetière des Batignolles w Paryżu.
- * * * (Zanim, ranna gwiazdo blada..)
- * * * (A więc to będzie w jasny, letni dzień..)
- * * * (Biały sierp wąski..)
- * * * (Czarny sen, jak głaz...)
- * * * (Nadzieja lśni jak słomy ździebełko..)
- * * * (Nieba widać przez dachu kąt..)
- * * * (Oto jest święto zboża...)
- * * * (Wielki, czarny sen...)
- BEAMS
- CRIMEN AMORIS
- Dobra pieśń
- DOBRA PIOSENKA
- Faun
- GREEN
- GREEN
- KALEJDOSKOP
- MALINES
- MÄDROŚÄ
- Moje zwykła marzenie
- Na przechadzce
- NA TRAWIE
- NEVER MORE [1886]
- NIEMOC
- PEŁNIA MIESIÄCZNA
- PIEŚNI BEZ SŁĂW
- PO TRZECH LATACH
- PRZECHADZKA SENTYMENTALNA
- Rozmowa sentymentalna
- SONET KULEJÄCY
- SPLEEN
- SZTUKA POETYCKA
- WYCIERUCH
- ZMIERZCH MISTYCZNY