Stolat.pl

Pietro Aretino właściwie Pietro Bacci – pisarz włoski, wybitny twórca wczesnego renesansu, autor listów poświęconych aktualnym problemom politycznym, ukazujących obyczajowość dworu i mieszczaństwa. Nazywany często "Biczem Książąt". Znany zarówno ze skandalizujących dialogów opisujących życie seksualne kurtyzan (Ragionamenti), jak i z dzieł o tematyce głęboko religijnej. Uznawany za twórcę literackiej pornografii.

Pietro Aretino był znanym kronikarzem, który przebywał w otoczeniu papieży i sławę zdobył dzięki swym ciętym, bardzo odważnym satyrom i paszkwilom. Pietro urodził się w 1492 roku w Arezzo. Od nazwy miejscowości, z której pochodził wzięło się jego nazwisko: Aretino władał bardzo „ostrym piórem” i nie bał się krytykować wad żadnych przedstawicieli ówczesnego społeczeństwa, z biskupami i szlachtą włącznie. Już jako młodzieniec brał udział w licznych ucztach z papieżami, kardynałami i kurtyzanami, przyglądając się życiu Kurii od środka. Zarówno królowie jak i papieże odczuwali przed nim respekt. Niejednokrotnie podkreślał, że tylko przedstawia społeczeństwo, i że nie jest jego winą, "iż obraz obyczajów wypada fatalnie". Aretino widział siebie jako „sekretarza całego świata” Wielbiciele nazywali go divino. Za życia zdobył bardzo duże poważanie, z jego opiniami liczyło się wielu dostojników kościelnych i świeckich, myślicieli i pisarzy, zarówno w Rzymie jak i Wenecji. Do najbliższych jego przyjaciół należeli artyści tego pokroju: Tycjan, Sansovino, Tintoretto, Giulio Romano, Vasari, poeci, jak Ariosto, Bernardo Tasso, literaci, jak Benedetto Varchi, Paolo Manuzio, Carlo Tolomei, uczeni, jak Trifone Gabrielli, historycy jak Giovio, i słynne kobiety jak Vittoria Colonna.

Potężni królowie i cesarze starali się zdobyć przychylność tego literata, zarówno cesarz Karol V, jak i król francuski Franciszek I wykorzystywali dla swoich celów zjadliwy kunszt Aretina . Jego mecenasami byli także m.in. papież Leon X i Klemens VII, którzy starali się wykorzystać jego zdolności satyryczne do swoich interesów politycznych. Największą sławę Aretino zdobył wraz z pojawieniem się na Piazza Navona marmurowego popiersia Pasquina, rzymianie umieszczali na nim swoje komentarze dotyczące wydarzeń w mieście i krytykę pod adresem różnych świeckich i duchownych możnych. Aretino swymi pasquinatami występował przeciwko nadużyciom kurii, przeciw obyczajom duchowieństwa, ale nigdy nie walczył z papiestwem jako instytucją, dlatego był zawsze mile widziany na papieskim dworze. Trzeba jednak podkreślić, ze nie był do końca obiektywny, ponieważ za pewną sumę, można było kupić jego przychylność i „milczenie” . Aby uzyskać jego dyskrecję, możni obdarowywali go najróżniejszymi podarunkami. Papież Urban VII podarował mu na przykład pięknego konia, od którego całą rasę nazwano Aretino. Aretino prowadził bardzo wystawny i swobodny styl życia, nie stronił od kobiet i młodych chłopców, a mimo to papieże zabiegali o jego względy.