
Basho
Matsuo
1970-01-01 - 1970-01-01
Bashō Matsuo– pseudonim Matsuo Munefusy, japońskiego poety, znanego też po prostu jako Bashō, gdyż tak najczęściej podpisywał swoje dzieła. Powszechnie uznawany jest za jednego z największych pisarzy okresu Edo, szczególnie ceniony jest jego wkład w rozwój haikai, za twórcę którego jest uważany, a jego imię stało się nierozerwalne z tym gatunkiem poezji.
Urodził się w prowincji Iga niedaleko Kioto jako syn samuraja, sam również był samurajem. Jego pierwszy wiersz został opublikowany w Kioto w 1664 roku. Po śmierci swego pana w 1666 roku porzucił służbę, aby studiować literaturę i kaligrafię. Po roku 1672 przeniósł się do Edo. Był już wtedy uważany za mistrza haiku, wydawał własne tomy poezji i był sędzią na konkursach poetyckich.
Nie był usatysfakcjonowany swoimi osiągnięciami, pocieszenia szukał w filozofii zen. W późniejszym okresie dużo podróżował, tworząc w trakcie podróży dzienniki poetyckie, z których najsłynniejszy Oku no hosomichi (Ścieżki północy), napisany w latach 1689-1690, uchodzi za arcydzieło literatury japońskiej.
- Burza jesienna
- Błyskawica
- Chorując w podróży
- Ciemnieją fale
- Dźwięki milkną
- Fiołki
- Godny podziwu
- Jak smętnie
- Jaka cisza
- Jakże chciałbym zobaczyć
- Jesienny księżyc
- Już zmierzcha się
- Koniec podróży
- Koniec roku
- Krople rosy
- Kwitnące irysy
- Letni księżyc
- Letnie trawy
- Malowany światłem księżyca
- Melon
- Oddaj wierzbie
- Odwiedzając groby
- Podróżny śpi
- Późna jesień
- Płatki żółtej róży
- Rok za rokiem
- Różę kwitnącą
- Rozstanie
- Samotność
- Sklep rybny
- Skowronek
- Skowronek nad ugorem
- Stara sadzawka
- Tą drogą
- Ta jesień
- Wargi zbyt zziębnięte
- Wioska bez dzwonów
- Wróble pod okapem
- Zimna biała azalia