Stolat.pl

Stanisław Misakowski– polski poeta pochodzenia ukraińskiego, prozaik, autor sztuk scenicznych.

Ukończył Wyższą Szkołę Rolniczą w Stawropolu 1939, Stawropolski Sielskochaziajstwiennyj Institut. W czasie wojny przebywał na robotach przymusowych w Niemczech. Po wojnie wrócił w nowe granice Polski, w latach 1945-1960 przebywał na Lubelszczyźnie, od 1960 mieszkał na Pomorzu, w Kołaczu pod Połczynem Zdrojem, w Świdwinie i w Słupsku. W 1986 przeniósł się pod Warszawę do Żyrardowa.

Debiutował jako poeta w 1939 roku na łamach prasy radzieckiej, w roku 1955 w prasie polskiej. Był kierownikiem Wydziału Kultury i Sztuki Prezydium PRN w Świdwinie, inicjatorem i organizatorem ogólnopolskich imprez kulturalnych, m.in.: Krajowej Inauguracji Roku Kultury w Świdwinie (1968), konkursu poetyckiego im. Jana Śpiewaka (1970), Festiwalu Muzyki i Piosenki Żołnierskiej w Połczynie i Kołobrzegu, Ogólnopolskiego przeglądu filmów Świdwińskie Noce Filmowe, Pomorskich Dni Literatury i wielu innych. Był wieloletnim członkiem Związku Literatów Polskich, (czł. ZG 1980-1983, założycielem i prezesem Oddziału w Słupsku w latach 1980-1983). Od 1980 roku członek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. W 1978 został wpisany w poczet The International Academy of Poets (Cambridge, England), w 1980 w Science Fiction Poetry Association. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień: Nagroda Województwa Koszalińskiego 1974, Nagroda tygodnika Fakty 1978, Odznaka "Zasłużony Popularyzator Wiedzy", Honorowy Obywatel zamku Świdwińskiego. Od 2004 roku jedna z ulic w Żyrardowie nosi jego imię.

Napisał kilkanaście zbiorów poetyckich, był tłumaczony na kilka języków, w tym na niemiecki (poemat Sydonia) oraz rosyjski (Ja nie skazał – wybór wierszy z lat 1957-1990 w tłumaczeniu Andrieja Bazylewskiego). Ostatnie lata życia poświęcił na pisanie wspomnień pod roboczym tytułem WFD. Nie udało się dokończyć dzieła, zmarł w wieku 79 lat po kilkumiesięcznej chorobie.