Stolat.pl

Może jeszcze potrafię, z właściwą zwierzętom
Słodyczą bierną i ciemną,
Patrzeć - jak one, pełne zaniedbanych pragnień -
W błękity nieba przede mną.

Może jeszcze potrafię, w łagodnej ocenie,
Świat od miłości odróżnić
I pochwalić naiwny majestat stolicy,
Pyszniącej się w pustce, w próżni...

Może potrafię kochać sercem obojętnym
Łódź, która w dal mnie wywozi,
Ze śladem wody na dnie i piasku z zatoki...

Nic to, jeśli porywczo, muzykalnie, wonnie,
Napadnie mnie świat szeroki!
Wyzutemu z wszystkiego sercu - i cóż grozi?