Stolat.pl

Pamieci kaprala "Smuklego"

Leżał nagi partyzant
śpiewały ptaki
i mrówki wędrowały
po woskowych dłoniach

zakazali żandarmi
pod karą grzebać
niech tak gnije
ścierwo bandyty

ziemia ojczysta
uległa poruszona
jasna głowe przygarnęła
i wklęsła

leżał pod lasem cicho
jakby pił z źródełka wode
pochylony nad
swoja dolą
dołem.

Jakie dni mnie oplatają
miekkie pachnące
jak brody kupców asyryjskich
tyle dni tyle dni
misternie ułożonych

jakie noce mnie połykają
ciemne jak przewód pokarmowy
wymoszczone śluzową błona z różu
tyle nocy tyle nocy
w brzuchu wieloryba

Przyszedł mój przyjaciel

z dziurą w czole
i obdarł brody misterne
rozpruł brzuch rozkoszy
wyciągnął ze mnie
wiotki kregosłup płaza
i wszczepił nowy biały mlecz
jak gwiazdę z żywego srebra.

Myślała
że świat jest smutny
dokoła
że kwiaty sż smutne i deszcz
że smutek się zagnieździł
w szorstkiej wełnie
pachnącej rezeda
że smutne są głosy
odjeżdżających
że smutny jest wesoły dorożkarz
który pali z bicza
myślała
niebo i ziemia
smucą się nad miarę
a
to kręcily się koła
szybsze i dalsze

Szerokie bezbrzeżne

Oszukany tak że możecie
mi wręczyć białą laskę ślepca
bo nienawidzę
was
uchodzę
z wczorajszego siebie

szukam cmentarza
gdzie nie powstanę z martwych
tu złożę niepotrzebne śmieszne rekwizyty:
Boga tak malutkiego jak lipowy światek
orła bialego który jest ptaszkiem
na gałązce
człowieka którym nie będę