Stolat.pl

O, nigdy jeszcze słońcem wyzłocona,
co wczesną wiosną wzeszło na błękity,
że ludzkość, patrząc w niebo rozmodlona,
czuje w swych sercach nieziemskie zachwyty,
nie byłaś strojna w wielkie dziejów słowa
jak ty, najbliższa niedzielo palmowa.

Wiosna się budzi... W narodów świątynie
poprzez szeroko otwarte wierzeje
Wolność, dostojna Pani wchodzi ninie...
A nim dzień drugi słońcem rozednieje,
polskie się dusze w szczęściu rozanielą
twoim zwycięstwem, palmowa niedzielo.

Hosanna! - Krzykniem. Zwycięstwo jest z nami!
Nim dzienny będzie słońca bieg skończony,
z pieśnią na ustach, a w ręku z palmami
Zwalimy słupy graniczne, kordony.
W historii będzie twych godzin wymowa
mieć złote zgłoski, niedzielo palmowa.

Pani wróciła z nad morza, lub gór,
Z zakopanego, Krynicy, Jastarni,
Gdzie gra koroną drzew stuletni bór
I na jazz-bandzie grają ludzie czarni.

Pani wróciła i świeżością tchnie,
Pani wróciła z uśmiechem na twarzy
Stamtąd, gdzie słońce zdrowie ludziom śle,
Gdy spoczywają wygodnie na plaży.

Nie wie, co letni na asfalcie znój,
Ani co suknia kurzem wyniszczona
Wróciła, wspomnień słodkich wioząc rój
I najmodniejszą figurę charlestona.

Pani ma wiotki i wytworny stan,
Bo pani modę i dyjetę ceni.
Na panią czeka syn, córka i pan
I puste wnętrze mężowskiej kieszeni.

Ze lśniącej wybiegł karocy
Do sali tańca i szału,
Zapomnień szukać tej nocy....
W ostatnią noc karnawału.

Korek z szampana wystrzela
W kinkietów blaski ze złota....
Wybija tempo wesela
Gorące serce Pierrota.

Strumienie leja się wina,
Płomienie objęły głowę....
Ona tu jest.... Colombina
I wargi jej purpurowe.

Dla niej brzmią flety, oboje,
Ku niej zwracają się oczy....
Chcą zdobyć względy dziś twoje,
Dziewczę bez złotych warkoczy.

Uśmiech wykwit a zalotny,
Miłosne zwietrzywszy wystrzały.
A Pierrot stoi samotny,
Bo kocha i jest nieśmiały.

Arlekin wesół i butny
I ślicznie tańczy fokstrota.
A w jasyr wpadło okrutny
Gorące serce Pierrota.

Minął czas z mirtu wianków,
Serenad wdzięcznych, zapału
I romantycznych kochanków
W ostatnia noc karnawału.

Colombinie obce są błędy
I znaku czasu nie zmieni:
Arlekin zdobędzie jej względy,
A Pierrot się z nią ożeni.

Dopóki w polskiej dłoni
Ojcowskich szablic hart,
Co męską pierś obroni
Gdy natrze Niemiec czart.

Pójdzie lud ze wsi, z miasta,
Nie znając niskich trwóg.
Nie damy ziemi Piasta!
Tak nam dopomóż Bóg.

Dopóki myśl narodu
Wierzy w zmartwychwstań cud,
Dopóki bryłą lodu
Nie stał się polski lud.

Pójdzie lud ze wsi, z miasta,
Nie znając niskich trwóg.
Nie damy ziemi Piasta!
Tak nam dopomóż Bóg.

Dopóki obowiązku
Mocarny czujem zew,
Gdy słychać tam na Śląsku
Tęsknoty polski śpiew.

Pójdzie lud ze wsi, z miasta,
Nie znając niskich trwóg.
Nie damy ziemi Piasta!
Tak nam dopomóż Bóg.