Stolat.pl

biała noc
martwe światło
leży na pościeli

biała noc
widmo nocy
w takie noce
nie spadają
z drzew owoce

poeta otworzył
żyły wierszom

w takim świetle
w zimnym piekle
stoją meble
rosną
plamy na podłodze

biała noc
martwe ciało
leży na stole
wykrwawione zwierzę
na ołtarzu

za ścianą
mężczyzna i kobieta

na prześcieradłach krew
wizerunek miłości

Kiedy już wszystkie kobiety
z transportu ogolono
czterech robotników miotłami
zrobionymi z lipy zamiatało
i gromadziło włosy


Pod czystymi szybami
leżą sztywne włosy uduszonych
w komorach gazowych
w tych włosach są szpilki
i kościane grzebienie


Nie prześwietla ich światło
nie rozdziela wiatr
nie dotyka ich dłoń
ani deszcz ani usta


W wielkich skrzyniach
kłębią się suche włosy
uduszonych
i szary warkoczyk
mysi ogonek ze wstążeczką
za który pociągają w szkole
niegrzeczni chłopcy

Nasze pomniki
są dwuznaczne
mają kształt dołu


nasze pomniki
mają kształt
łzy


nasze pomniki
budował pod ziemią
kret


nasze pomniki
mają kształt dymu
idą prosto do nieba

Co było ukryte

Co było ukryte
Jest odkryte
Wchodziliśmy w siebie
Jak się wchodzi
W ziemię powietrze
Ogień wodę
Ciała nasze drżały
Oczy nasze były zamknięte

Kiedy spałeś
W ciepłym brzuchu nocy
Z wystudzonymi ustami
Zwinięty w kłębek
Mówiłam do serca
Cicho cicho głupie
Gdzie chcesz wyskoczyć

On tu zostanie
na zawsze
nie przebudzi się