Stolat.pl

Kartofla w gorzelni, a w świecie człowieka -
Jedna kolej życia, jeden koniec czeka:
Na cztery epoki byt ich się rozkłada,
W pierwszej warzy się, smaży i gotuje,
W drugiej fermentuje,
W trzeciej opada,
A w czwartej - jakby nożem spruł:
Spirytus w górę, wywar idzie w dół.

- Jeżeli kłamię, niech mnie piorun trzaśnie! -
Tak zaczął kłamca. Wtem zagrzmiało właśnie,
A on czym prędzej dokończając mowy:
- żem zawsze kłamał i kłamać gotowy.

Na dziedzińcu przy kurniku
Krzyknął kogut - kukuryku!
Kukuryku! - krzyknął drugi,
I dalej w czuby!
Biją skrzydła jak kańczugi,
Dzióbią dzioby,
Drą pazury
Aż do skóry.
Już krew kapie, pierze leci -
Z kwoczką uszedł rywal trzeci.
A wtem indor dmuchnął: - Hola! -
Stała się jego woła.
- O co idzie, o co chodzi?
Indor was pogodzi. -
Na to oba, każdy sobie:
- Przedrzeźniał się mej osobie.
- Moi panowie -
Indor powie -
Niepotrzebnie się czubiło,
Przedrzeźniania tu nie było;
Obadwa z jednej zapialiście nuty,
Boście obadwa koguty. -
Kiedy głupstwo jeden powie,
Głupstwo drugi mu odpowie;
Potem płacą życiem, zdrowiem.
Co rzec na to? Wiem - nie powiem.

Dzwon ten nowo przelany, acz razi nam ucho,
Oznajmia modłów godzinę,
Za naszego więc mistrza westchniejmy ze skruchą:
Boże, odpuść mu winę!