Stolat.pl

O kurze dwa gadali: "- Dwakroć się narodził,
Ojca miał pod niebiosy, potym prorokiem był
I był męczon na drzewie dla człeka grzesznego.
Drugi powstał: "- Zły to żart z Boga Wszechmocnego!"
A ci mu powiedzieli: "- Kur się dwakroć rodzi,
Śpiewa, gdy dzień, po wirzbach ociec jego chodzi.
Bywa męcz on na rożnie." Ten rzekł: "- Toć łotrowie!
Z naszego Pana kura uczynią w rozmowie."

Jeden będąc w gospodzie, kędy drudzy jedli,
Siedział daleko misy, oni bliżej siedli.
Ano jeść i prze tamty było barzo mało,
Temu prawie na szpicy nic się nie dostało.
Wyjął złoty i począł im brząkać na stole:
"- Gospodarzu, toć płacę, mój miły sokole!
Bo jakom ja z daleka, nic nie jedząc, krząkał,
Także się ty nasłuchaj, kiedyć będę brząkał."

Drugich dwoje tak z sobą towarzystwo wzięli,
Chcąc w nim mieszkać, póki ich sam Bóg nie rozdzieli.
Gdy mu się towarzyszka w rychłe uprzykrzyła,
Wyszedł z nią w pole, kędy Boża Męka była.
Rzekł: - Towarzystwo dotąd z sobą mechmy wzięli,
Póki nas z niego sam Bóg, jak wiesz, nie rozdzieli.
Otoż tu są dwie drodze. On też przy nich stoi.
Idżże ty tą, ja ową, a tak nas rozdwoi!"

Jeden, kiedy szedł w drogę, księdzu się spowiedał,
A jeśli by co znalazł, pewnie mu obiecał
Na poły z nim rozdzielić, by zań prosił Boga,
Aby mu się szczęśliwa pozdarzyła droga.
I nalazł wór orzechów, jądrka wszytki wybrał,
Księdzu potym skorupy tak i z worem oddał.
Rzekł: "- Otoż masz na poły, a jeszczeć naddawam,
Abowiem więcej łupin, i wór ci przydawam."