Stolat.pl

Joseph Rudyard Kipling– angielski pisarz i poeta. Laureat literackiej Nagrody Nobla (1907).

Zasłynął głównie wierszami: Mandalay (1890), Gunga Din (1890) i If— (1910) oraz twórczością skierowaną do dzieci i młodzieży: Księgą dżungli (1894), Takimi sobie bajeczkami (1902) i Pukiem z Pukowej Górki (1906) oraz powieścią Kim (1901). Ponadto jest autorem wielu opowiadań takich jak O człowieku, który chciał być królem (1888) i zbiorów Life's Handicap (1891), The Day's Work (1898) oraz Gawędy spod Himalajów (1888). Kipling uchodzi za wielkiego "innowatora w sztuce opowiadań"[1]. Jego książki dla dzieci wpisały się do kanonu literatury dziecięcej, a jego dzieła cenione są za urozmaicony styl i potoczystość.

Kipling w późnych latach XIX i wczesnych XX wieku był jednym z najpopularniejszych pisarzy angielskich, zarówno prozaików, jak i poetów. W 1907 został wyróżniony literacką Nagrodą Nobla, stając się pierwszym w ten sposób uhonorowanym pisarzem angielskojęzycznym; wciąż pozostaje najmłodszym z laureatów. Spośród wielu zaszczytów, Kiplingowi oferowano tytuł nadwornego poety i kilkukrotnie tytuł szlachecki, jednak odmawiał przyjęcia tych wyróżnień.

Później Kipling był uważany, jak powiedział o nim George Orwell, również za "proroka brytyjskiego imperializmu". W jego dziełach dostrzegano uprzedzenia i przekonania militarystyczne, a wynikające z tego kontrowersje trwały przez dużą część XX wieku. Według krytyka Douglasa Kerra "to wciąż autor, który może wzbudzać zacięte spory, a jego pozycja w historii literatury i kultury daleka jest od ustalonej. Ale wraz z odchodzącą erą europejskich mocarstw uznawany jest za niezrównanego portrecistę świata imperiów kolonialnych. Ten fakt w połączeniu z rosnącym uznaniem dla jego niezwykłego daru narratorskiego sprawia, że uchodzi on za wyrazistego twórcę, z którym należy się liczyć".