Stolat.pl

W tobie zostawiam moją twarz - wyczulenie
na Boską, na ludzką komedię.

Gdy rozpoznasz - źdźbło czasu objawi się moim
śmiechem.

Komizm naszego życia jest tragedią wzajemnych
zmagań w poznawaniu się.

Jest w moim sercu
nieokreśloność uczuć
to
nie to
co ipszę
tylko rozstrojonego mechanizmu
tykanie
i zgrzyt suchych sekund
w trybach


Jest w moim pokoju
lustro
które rysuje
na mojej twarzy
rysy obcego człowieka

Na sznurze
wisielcy
zawieszeni do góry nogami
wyprani z brudów
skóry mięśni i kości


W podmuchu wiosennego wiatru
wydymają się piersi
poruszają się muskuły rąk
nóg


lecz wszystko to trwa
jak w bajce
krótko


gosposia
zdejmuje bieliznę
prasuje
i wkłada w nią
nowe ciała
kolorowe
jak życie

Igła
z biblijnym uchem
w które pcha się
stado wielbłądów


aby pzrejść
trzeba schudnąć
do cienkości
jedwabnej nitki


często
koniuszek tej nitki
ktoś musi nawlec


jeśli nić
jest zbyt cienka -
na zagrubiałych szwach dfziejów
pęka


pozostaje wtedy
pusty ścieg
zapisany w czasie