Stolat.pl

Bona była przezwiskiem, skutkiem - jako komu.
Wielkiej była zacności i z wielkiego domu.
Rozum miała, że i dziś ta niewieścia główka
Sławna w Polszcze, i długo pamiętne jej słówka.
Włoszka była, z narodu, gdzie się rozum rodzi,
Naślachetniejszy klenot. Lecz, co nazbyt, szkodzi.
Tam się ta zacna pani z młodości ćwiczyła,
Gadajże, którego z tych więcej zachwyciła.

Dobrze by, piwowarze, w czas zawarzyć piwo,
Bo się do mojej konwie ciśnie więc co żywo.
Roki też teraz będą, pojadą sąsiedzi,
Pewnieć nas, jadąc tędy, niejeden nawiedzi.
Alić dalej k nowemu już słodu nie mamy,
Z onej konwie po trosze społu nalewamy.
A chmiel też po wierdunku będzie, drogie żyto.
Po trosze noś, kluczniku, bodaj cię zabito!

Chłopu o Świętej Trójcy trudny się węzeł zdał.
KsIądz rzekł, aby po trosze i dom a przykład brał:
"- Masz syna, sam bądż ojcem, żona duchem świętym
i N1echaJ będzie do czasu w tym błędzie przeklętym."
Przysza potym do księdza: "- Mój tatusiu miły,
Syn i z ojcem na jedno już by się zgodzili.
Ale w ducha.nie wierzę, bo ten jedno tyje,
Co syn z ojcem zarobi, duch święty przepije."

Wacek dobry towarzysz u plebana uźrzał.
Prosił, by z nim do kupca szedł, ornat mu obrał.
Włoży pop ornat na się, aż krótki przed sobą,
Ten rzekł: "- Na wacku się wzniósł, bo dłuższy za sobą."
Ksiądz, wacek odpasawszy, i dzierżeć mu ji dał,
Ten go tyłem obrócił, a sam precz uciekał.
Pop woła, bieżąc: "- Łapaj!", a kupiec za popem,
Ugonił go w ornacie, wacek zginął z chłopem.