
Cyprian Kamil
Norwid
1970-01-01 - 1970-01-01
Cyprian Kamil Norwid, właściwie Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid herbu Topór– polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof.
Często uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych. Wielu historyków literatury uważa jednak taki pogląd za zbytnie uproszczenie, zaliczając jego twórczość raczej do klasycyzmu i parnasizmu.
Przeważającą część swojego życia spędził za granicą, głównie w Paryżu, żyjąc w nędzy i utrzymując się z prac dorywczych. Twórczość Norwida, trudna do zrozumienia dla jemu współczesnych, została zapomniana po jego śmierci. Został odkryty ponownie dopiero w okresie Młodej Polski głównie za sprawą Zenona Przesmyckiego-Miriama (po części również młodego Władysława Stanisława Reymonta).
- Jest w moim kraju...
- Jedyna miłość,...
- Piekło to ledwie...
- Gdzie miłości t...
- Przez wszystko do...
- * * * [Co? Jej powiedzieć...]
- Bema pamięci żałobny-rapsod
- Czasy
- Daj mi wstążkę błękitną...
- Do obywatela Johna Brown
- Duchów-walka
- Fortepian Chopina
- Ironia
- Jedna łzę Ci wyślę , łzę tęsknoty.
- Jesień
- Język ojczysty
- Klątwy
- Marionetki
- Modlitwa
- Mój ostatni sonet
- Moja piosenka
- Moja piosnka I
- Na Wigilię
- Na zgon poezji
- Pamiątka
- Pielgrzym
- Pióro
- Przeszłość
- Śmierć
- Trzy strofki
- W Weronie