Zygmunt
Krasiński
1970-01-01 - 1970-01-01
Krasiński Zygmunt
Śmierć ciała niczym...
Do Delfiny Potockiej
Śmierć ciała niczym - takiej śmierci chwila
Wabi myśl moją, sercu się przymila;
Lecz śmierć jest inna, co przepuszcza ciełu,
A duszę tylko zabija pomału.
Ta śmierć się zowie - smutkiem nieskończonym -
Ta śmierć się zowie - szczęściem utraconym!
Taką umieram! - Tym ostatnim jękiem,
Jak strun zerwanych konającym dźwiękiem,
Wołam do cebie - wyproś mi u Boga,
By za mą duszą wkrótce poszło ciało -
Wyproś u Boga, by nic nie zostało
Ze mnie na ziemi - oprócz ciebie - droga!
Śmierć ciała niczym - takiej śmierci chwila
Wabi myśl moją, sercu się przymila;
Lecz śmierć jest inna, co przepuszcza ciełu,
A duszę tylko zabija pomału.
Ta śmierć się zowie - smutkiem nieskończonym -
Ta śmierć się zowie - szczęściem utraconym!
Taką umieram! - Tym ostatnim jękiem,
Jak strun zerwanych konającym dźwiękiem,
Wołam do cebie - wyproś mi u Boga,
By za mą duszą wkrótce poszło ciało -
Wyproś u Boga, by nic nie zostało
Ze mnie na ziemi - oprócz ciebie - droga!