Stolat.pl

Nie możesz spać
pytasz mnie w ciemności
moja bezsenność snu twego
zasłonę unosi
i tym pytaniem
silniej niż ślubem złączeni
płyniemy w pierwszy ranek
trzydziestej jesieni.

← Wstecz

nasze uczucia
to czarne owce
czasami
musimy je zabijać

Czeka na nasze ciała w grzechu nagi spacer,
tam twoimi ustami moje się zachwycą
a na parkiecie bielą bielizna zapłacze
i przestrzeli milczenie zegara iglicą.

W cieple między udami zaśnie dotyk dłoni,
co zapomnieć imienia nigdy nie pozwoli,
usta zechcą wilgocią płomień w oczach gonić,
aż się do krwi zacisną, poczują smak soli.

Czeka na nasze stpy sucha, leśna ścieżka,
aby zostawić ślady chłodnych bosych kroków.
Na zielonej polanie pieszczota zamieszka
między zgniecioną trawą a kremem obłoków.

Czeka nas w ciszy ramion krzyk majowej burzy,
nagość opięta w szaty przesiąknięte deszczem.
Błyskawica z ciemności twój profil wywróży,
przyśpieszone oddechy mnozyc będą świerszcze.

Czeka nas w mieście bulwar, jezioro i łąka
gdzie pod ciężarem wieku pochylą się cienie.
I wysoko nad zbożem monolog skowronka,
a tu na dole piersi, usta i milczenie.

Czeka na nasze biodra pierwszy wspólny taniec,
może zgubisz przypadkiem bucik o północy.
Ty nie jesteś Kopciuszkiem, ten ciebie dostanie,
kto we śnie do dna wypłacze za tobą swe oczy.

Mój Panie, stoję nagi przed złotym ołtarzem,
Moja duma i pycha w Twoim świetle bledną,
Chętnie oddam Ci wszystko, co tylko rozkażesz,
Lecz pamietaj, że w piersi serce bije jedno.

Przychodzisz do mnie zawsze odświętnej
, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , niedzieli,
W chłodne zaśnieżone dni przysyłasz karetę,
A ja niestety nie wiem, jak serce podzielić
Między słuzbę Tobie a kochaną kobietę.