Stolat.pl

Jest jeden kwiat - kwiat jak wiosenne zorze,
Tak pełen blasków i woniących tchnień,
Lecz rwać go można w rannej tylko porze,
Jak słodką mannę we wschodzący dzień,
Miłości kwiat.
Więc zrywaj kwiat! korzystaj z błogiej chwili!
W uroczy wiąż miłość z młodością ślub!
Nim słonce życia na zachód się schyli
Nim wrzące serce zmrozi zimny grób -
Korzystaj z lat,
Rwij miłości kwiat!

Poza miłością nie istnieje nic,
tylko pustka;
nie znalazłam, nie spotkałam niczego innego,
co warte byłoby ofiary mojej duszy.


Twoje ręce!
ach, zapleć twoje ręce
koronę na mojej głowie,
twoje oczy!
spójrz na mnie,
zapal wschód na niebie
swoimi oczami.


Jesteś wodospadem który mnie pochłania,
wiatrem słodkim
który sprawia,
że korzenie mojego życia drżą.
Jesteś ogromną różą,
która we mnie płonie,
muzyką, która targa
tajemnicze moje struny.


Tam gdzie istnieje miłość
rozkwita ogród
uśmiecha się dziecko.
Ukryj mnie,ukryj w swoich snach,
w różanym ogrodzie chimery,
niech nie odnajdą mnie grabieżcy radości,
strzały bólu,
zimne ręce samotności.


Uwięź mnie głęboko
w ciepłym sercu twojej dobroci,
trzymaj mnie mocno
w samym środku życia.


Poza miłością
nie istnieje nic
na tym niezbadanym świecie,
- nie znalazłam, nie spotkałam
niczego innego,
za co warto byłoby
oddać życie.

Dzieci na Wielkanoc są inne niż zazwyczaj,
w dzieciach na Wielkanoc jest moc tajemnicza,
dzieci na Wielkanoc
wstają bardzo rano
i pytają: - Dlaczego dzwony tak głośno krzyczą?


Dzieci na Wielkanoc mają czerwone usta,
czerwonymi ustami plotą różne głupstwa:
czy strażak śpi na wieży,
czy słońce to jest księżyc
i dlaczego hiacynty zaglądają w lustra.


Ty dzieciom na Wielkanoc odpuść wszystkie winy:
że rozlały atrament, że zbiły słoiki -
gdy tak smacznie śpią nocą,
nie dziw, że we dnie psocą,
że wciąż w ruchu są, jak małe listeczki brzeziny.


Ty także byłeś mały. To historia dawna,
powiadasz. Ja rozumiem - dzisiaj nosisz krawat,
parasol i notesik,
ale gdyś jest wśród dzieci,
czy nie jesteś znów dzieckiem, powiedz, czy nieprawda?


Widzisz, ten świat jest wciąż niedoskonały:
jednym ciągle zbyt groźny, innym wciąż zbyt mały -ale wiedz: ciemne drogi,
troski, trudy i trwogi -
że dzieci, zawsze dzieci w nim opromieniały.


I jeszcze jedno cierpkie słówko jegomości
podrzucę na odchodnym, z sympatii, z miłości:
że gdy dzieciom, mój panie,
zechcesz kropnąć kazanie,
zaczynaj od kazania do własnych słabości.

Patrzcie ile na stole pisanek!
Każda ma oczy malowane, naklejane.
Każda ma uśmiech kolorowy i leży na stole grzecznie,
żeby się nie potłuc przypadkiem w dzień świąteczny.
Ale pamiętajcie!
Pisanki nie są do jedzenia.
Z pisanek się wyklują Świąteczne życzenia.