Stolat.pl

Choć posiwiały ciemne jej sploty, Chociaż zmarszczkami twarz jej pokryta, Chociaż wdzięk lekki straciły kroki, Lecz w oczach tenże uśmiech zakwita, Ta sama miłość w sercu jej płonie, Co wiek swój, słabość, zapomnieć każe, Tylko do dzieci wyciąga dłonie, I wszystko oddać gotowa w darze. I choć na nogach ledwo się słania, Mnie spocząć każe, "... boś ty zmęczona, Ty tyle dzisiaj miałaś biegania..." I tuli dziecko swoje w ramionach. I zawsze czujna, ciągle gotowa Pomagać dzieciom swym do ostatka, Miłość swą w czyny zdobi, nie w słowa - - To ma jedyna, najdroższa matka!