Stolat.pl

Idzie ulicą
jakby tańczyła
na baletowym popisie

Uśmiecha się
do dziecka w wózku
do wróbla
który stracił ogon

Te kropki na sukience
myśli
mają kolor jego oczu

Od rana powtarza
najmilsze imię
i wychodzi z domu
w jednej pończosze

Tryska krew z łamanego chleba i gwiazda
, , , , , , , , , , , , razi jak błyskawica
Wierz temu co mówię nocą nie słuchaj
, , , , , , , , , , , , co mówię za dnia
Poprzez te liście czarne widzę cię
, , , , , , , , , , , , tak niewyraźnie
słońce dni wygaszonych
Mów do mnie mów do mnie mów do mnie

Miałem sen
że byłem jesionem sypiącym
strąki metafor

Miałem dzień
że byłem człowiekiem sypiącym
chmury liści

Mam życie
lecące z Bogiem
w zawody

Kwiaty naręcza kwiatów przyniesione z ogrodu
kwiaty nabiegłe barwą pąsowe fioletowe sine
odjęte pszczołom trwonią swoje aromaty
w woskowej ciszy pokoju na granicy zimy

komu te hojne dary nazbyt hojne komu
omdlewające ciało zamieć spadające płatki
niebo przeszyte bielą wapienną ciszę domu
mgły się snują po polach odpływają statki