Stolat.pl

Rydl gdy owo na wiosnę przew raca grządeczki,
Które pięknie potrzęsa wonnymi ziołeczki,
Z których się potym kwiatki piękne rozkwitają,
A przy tym wdzięczny owOC i ziarneczka dają.
Także też, jako rydlem, ruszaj przyrodzenia,
A dodaj mu ze cnoty wdzięcznego nasienia.
Niech tak płono nie leży, by łopian z pokrzywą
Miał ci marnie zagłuszyć naturę cnotliwą.

Więc rozlicznych przysmaków jeszcze nastawiają,
A ktoż wie, jako je więc sobie przezywają:
Oliwki, limunije, mustardy, kapary;
By barziej oszydzili on żołądek stary,
W którym to gnije, leżąc jako młóto w kadzi.
Ano mu już więc czasem i żuwka zawadzi.
Nie darmo je przezwali sapory, bo sapią.
A barzo się więc po nich drudzy do drzwi kwapią.

Powiedz, jakoś powinien, co znasz z tej postawy?
Musisz rzec bez pocWebstwa, iż zacny król prawy.
Bo zacność, rozum, cnota właśnie jej przystoi,
A choć pan dobrotliwy, wżdy się każdy boi.
Gdyby Scipijonowa tu przypadła pilność,
Aleksandrowa praca, Hektorowa chciwość,
A przy tym dobra rada k temu rozumowi,
A kto by z nim porównał - niechaj każdy powie.

A po czemuś, włodarzu bracie, przedał żyto,
A wszak od ziemiańskiego tu nie idzie myto?
Nakupcież garnców, soli, a botów czeladzi,
Świec i białego chleba też tam wziąć nie wadzi,
A niechby wżdy w gospodzie co jeść uczyniono.
Aliści zewsząd bieży wnet łotrostwo ono!
Alić za ono żyto już nam nie dostaje,
Pisz, pani, przedsię na tram, wszak nowe nastaje!