Stolat.pl

Anatol Stern– poeta, prozaik, krytyk filmowy i literacki, scenarzysta, tłumacz. Wraz z Brunonem Jasieńskim jest autorem manifestu futuryzmu polskiego Nuż w bżuhu. Jednodńuwka futurystuw.

Urodził się w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej jako syn dziennikarza. Po ukończeniu warszawskiego gimnazjum studiował polonistykę na Uniwersytecie Wileńskim, której nie ukończył. W 1919 r., w wieku 20 lat, opublikował swój pierwszy tomik poetycki Nagi człowiek w śródmieściu, a w 1920 r. Futuryzje. W 1924 r. opublikował obszerny tomik wierszy Anielski cham, tego samego roku powziął decyzję wydania nowych przekładów (przede wszystkim Jasieńskiego) wierszy rosyjskich w Antologii Nowej Poezji Rosyjskiej ze wstępem krytycznym. Praca ukazała się jednak dopiero w 1927 r. pod postacią jednego tomu ograniczonego do poezji Majakowskiego.

W latach 1921-1923 redagował wraz z J. Iwaszkiewiczem czasopismo "Nowa Sztuka", publikował w jednodniówkach futurystycznych (Tak, Gga, Niebieskie pięty), a także w czasopismach "Skamander", "Wiadomości Literackie" (w których zamieszczał recenzje filmowe) oraz w "Zwrotnicy". W 1924 r. został redaktorem dwutygodnika "Wiadomości Filmowe". Ponadto był członkiem Rady dla Spraw Kultury Filmowej; zajmował się pisaniem scenariuszy.

Po wybuchu II wojny światowej udał się do Lwowa, gdzie 23 stycznia 1940 został aresztowany (wraz z m.in. Władysławem Broniewskim, Aleksandrem Watem, Tadeuszem Peiperem) przez władze sowieckie. Przebywał w więzieniu, na mocy układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Polskiej, z którą udał się na Bliski Wschód. W latach 1942-1948 przebywał w Palestynie, gdzie publikował swoje utwory w przekładach na język hebrajski, współpracował również z "Biuletynem Wolnej Polski". Po powrocie do Polski w 1948 r. zamieszkał w Warszawie. Swoją twórczość drukował w czasopismach "Kuźnica", "Nowiny Literackie", "Odrodzenie", "Nowa Kultura", "Po prostu", "Przegląd Kulturalny". Zmarł w stolicy 19 października 1968 r.