Stolat.pl

Jak archipelag dziwnych złudzeń
, , , , , , , , zwykle wygląda los człowieka ...
, , , , , , , , Jak zlepek przypadkowych chwil.
, , , , , , , , Szczęśliwi-nieszczęśliwi ludzie.
, , , , , , , , Nikt nie wie co na niego czeka
, , , , , , , , i nie wie ile przejdzie mil.

, , , , , , , , W archipelagu złudzeń
, , , , , , , , tysiące mamy spraw ...
, , , , , , , , Tak krótko żyją ludzie,
, , , , , , , , tak kruchy ludzki świat.

, , , , , , , Każdy, jak nietutejszy,
, , , , , , , nie wie, dokąd ma iść,
, , , , , , , bo jest tu po raz pierwszy ...
, , , , , , , Jedno ma tylko dziś.

, , , , , , , Z archipelagu, gdzie nadzieje
, , , , , , , mieszkają na wyspach nieznanych,
, , , , , , , niech-by przybyły kiedyś tu ...
, , , , , , , Może je ciepły wiatr przywieje,
, , , , , , , by w ludzkich losach, posplatanych,
, , , , , , , pomogły nam zaradzić złu.

, , , , , , , W archipelagu złudzeń
, , , , , , , tysiące ludzkich dni
, , , , , , , mijają w żywym cudzie,
, , , , , , , co jawi się i śni.

, , , , , , , Każdy, jak nietutejszy,
, , , , , , , o drogę pyta swą ...
, , , , , , , Miej cel swój, choć najmniejszy,
, , , , , , , a wtedy znajdziesz ją.

, , , , , , , Z archipelagu wysp, gdzie losów
, , , , , , , ludzkich są ziarna, niech szczęśliwy
, , , , , , , wiatr je przywieje tego dnia,
, , , , , , , w którym się jawią kiełki kłosów,
, , , , , , , co wzrosną w plon obfity, żywy ...
, , , , , , , Taka nadzieja we mnie trwa.