Stolat.pl

Tak nieraz często wielu z nas przeklina,
że taki w Polsce naszej kiepski ład,
Bo to się, proszę państwa zapomina,
że to dopiero przecież osiem lat.

Niejeden w złości serce swe zasklepi
I widzi wokół tylko tysiąc wad,
A wszak gdzie indziej też nie bywa lepiej,
Choć tam niejedno przeszło osiem lat.

Więc dzisiaj w wielkiej uroczystej chwili,
Niech wiary w siły własne wzrośnie kwiat
Bo, mimo wszystko, dużośmy zrobili,
Chociaż dopiero mamy osiem lat.

A gdy idzie wiosna
O cichej północy,
To błyszczące gwiazdy
Ma w swojej karocy.

A gdy idzie we dnie,
To się w słońcu mieni
I ma cudne włosy
Ze złotych promieni.

A tak lekko tańczy
Wśród leśnej polanki,
To się dla niej w wieńce
Zwijają sasanki.

A kiedy podąża
Wśród pól oziminy,
Ma suknię zieloną
Z traw i koniczyny.

A kiedy wód fale
Ramieniem otoczy,
To ma czoło z lilii
i błękitne oczy.

Zna ją każdy zagon,
Każdy gaj i miedza,
Jeno próg serc ludzkich
Tak rzadko odwiedza.

A witajcież, goście mili,
mili goście zza Brynicy!
- dla serc waszych nie istnieje
słup żelazny na granicy.

A witajcież! ... serdecznemi
pozdrawiamy was tu słowy,
uściśniemy wam dłoń bratnią,
boście, jak my lud piastowy.

A rozpatrzcie się w tej Polsce,
by nie kłamał wam oszczerca,
bo tu taka sama miłość,
takie same w piersiach serca,

takież budzi w nas kochanie
ta krwią zlana ziemia święta,
jakie w waszem sercu płonie,
Górnośląskie wy orlęta!

Minęły lata pasterskich sielanek
I czułych spojrzeń na zielonej łące,
Przeminął już wiek anielskich bogdanek,
Co miały usta i serce gorące.

Ongi we wrześniu pracowały żarna
I ledwie w słońcu nitka się zabieli,
Wnet prababunia miła, gospodarna,
Wiedziała, że czas zasiąść przy kądzieli.

Dzisiaj pajęcza nić babiego lata
Inne nasuwa myśli nam do głowy
I cichych westchnień fala hen ulata,
że pani pragnie mieć kostium zimowy.

Różnica w myśli i różnica w czynach;
Wiek nasz zwyczajem prababek pomiata,
Miast o kądzieli, marzy o selskinach,
Więc smutny jestem w dniach babiego lata.