Stolat.pl

To miasto ogromne i ludzi w nim moc,
tu parki, ogrody i kwiaty i ... tłok.
Tak samo dzień mija, tak samo trwa noc,
tak samo za rokiem przemija wciąż rok.
Lecz ludzie ... prawdziwsi, jak gdyby, tu są ...
czy serca ich większe, czy inny ich los?
Jak gdyby szczęśliwsi, choć oczy za mgłą ...
tu częściej jest uśmiech i radosny głos.
Świat cały tu mieszka, a ja razem z nim,
ochotę mam wielką tak twórczo tu żyć.
Tu lepszy jest obraz i lepszy jest rym,
nie musisz się modlić, gdy sobą chcesz być.
Wartością wszechświata jesteśmy wszak my,
bo taką zachciankę Stworzyciel miał Bóg.
Czy miłość, pragnienie, wzruszenie i łzy
to jakiś stwór inny odczuwać by mógł?
Szukałem swe miejsce, gdzie Rzym jest, gdzie Krym,
wrażenie mam teraz, że ono tuż, tuż ...
gdy świat mnie pociąga, to idę, jak w dym ...
a dom gdzie bezpieczny? Znalazłem go już?
““““““““““““““““““““““““““““““““““““““
Ja z czasów dzieciństwa, z rodzinnych mych stron
pamiętam swobodę, zabawę i śmiech.
Fortepian mej Matki, piosenek Jej ton,
bieganie wśród kwiatów z płucami, jak miech.
Mój Ojciec malował i wkładał do ram
swe konie wspaniałe, do dzisiaj je mam.
I ule tam były i stawy i las,
a pędzel zatrzymał zamierzchły ten czas.
Nad ziemi bogactwem panuję dziś ja,
dopóki ja żyję, jej piękno mi gra;
bo ... idąc przez życie nic weźmiesz do rąk.
Z czym na świat przyszedłeś,
z tym odejdziesz stąd.
Zostaje ci miłość ... jedyne, co masz.
Jej starcza na zawsze, choć całą ją dasz.
Im więcej rozdajesz, tym więcej jej jest,
więc nie martw się, że masz tak szeroki gest.
Pełniejsze twe życie i wspanialszy los,
bo ciągle powiększasz swój bogactwa trzos.
““““““““““““““““““““““““““““““““
W tym mieście ogromnym, gdzie ludzi jest moc,
w tym mieście ogromnym po dniu przyjdzie noc ...
Zostanie mi miłość ... jedyne, co mam.
Jej starczy na zawsze ... choć całą ją dam.