Stolat.pl

Na mym bezkresie oceanu
płynę z nim falą, niby boja
i nie znam redy, portu, stanu
w którym byś była kiedyś... moja.

Zdaje się, blisko nam do siebie,
lecz za tą falą druga fala.
Widnokrąg tylko w moim niebie.
Do granic swych dojść nie dozwala.

Nie zawsze widzę go mym wzrokiem.
Portu nie widzę, gdzie ostoja,
jak gdybym fali słonym okiem
dostrzegał, że nie będziesz... moja.

Nie zawsze fala mną kołysze.
Gdy nieruchoma w sztilu koja,
w kolejnych flautach morskie cisze
szepczą, że ty nie będziesz... moja.

To, we mnie, co mi otworzyło
bezkresną przestrzeń w życiu moim,
nie wierzy, aby się spełniło
to, że ja kiedyś będę... twoim.

Najlepsi życia kochankowie.
Jedno drugiego nie posiada.
Uczucia słowem nie wypowie
i tylko serce... sercem włada.

Ja nigdy ciebie nie zdobędę,
nie będę twoją też zdobyczą.
A to, że razem z tobą będę,
odczujesz w chwilach, co się liczą.

Tak więc nie będziesz nigdy moja,
bo w każdej z chwil naszego życia
uczucie działa, niby zbroja
na świat, nasz świat, ten do zdobycia.