Stolat.pl

Tyczka jest Bigunem Południowym,
drzewo wiśniowe Północnym
a ja zawieszony między nimi

planeta zatrzaśnięta a marzące oko
w moim abstrakcyjnym hamaku
długości i szerokości

nie widząc ale czując
odległość, gwałtowność
ojcowskie marszczenie brwi słońca

gdy przerywany powiew
przemyka obok mojego wahania,
na swojej drodze skądś dokądś

Tylko poeta w sobie w całość zdźwięczył
świat, co się w nas rozpada bez wytchnienia.
Na piękno rzucił blask nieznanej tęczy,
lecz, że sam jeszcze sławi co go dręczy,
gruzy oczyścił, ruinę uwieńczył:

I nawet moc niszcząca w świat się zmienia.

Róża to kwiat
albo imię umarłej dziewczyny

Różę w ciepłej dłoni można złożyć
albo w czarnej ziemi

Czerwona róża krzyczy
złotowłosa odeszła w milczeniu

Krew uciekła z bladego płatka
kształt opuścił suknie dziewczyny

Ogrodnik troskliwie krzew pielęgnuje
ocalony ojciec szaleje

Pięć lat mija od Twej śmierci
kwiat miłości który jest bez cierni

Dzisiaj róża rozkwitła w ogrodzie
pamięć żywych umarła i wiara.

Leżałem tam
na omszonym moście
myśląc o grwaitacji.

Wspiąłem się do jednego z najodleglejszych
punktów żeby spróbować odpaść
w kosmos,

żeby złamać prawo i upaść w górę.
Karą za to
jest ciągłe myślenie o seksie.

Wtedy przyjaciel
nadszedł w paprociach
"Przestań do nich mówić," krzyknął.
"One jedzą światło!"