Stolat.pl

Zaufałem drodze
wąskiej
takiej na łep na szyję
z dziurami po kolana
takiej nie w porę jak w listopadzie spóźnione buraki
i wyszedłem na łąkę stała święta Agnieszka
- Nareszcie - powiedziała
- Martwiłam się już
że poszedłeś inaczej
prościej
po asfalcie
autostradą do nieba - z nagrodą od ministra
i że cię diabli wzięli

Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
i wargi się wilgotnie rozchylą bezwiednie.
Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
i oddaje się cała z mdlejacym uśmiechem.
I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.
Lubię to - i tę chwile lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

Ojciec stworzył świat elfów i śmiertelników
i powierzył go w dłonie Potęg,
które są na zachodzie.
Są święci, błogosławieni i ukochani,
lecz jeden miłujący ciemność. Upadł.
Melkor odszedł z Ziemi.
Dobrze się stało.
Dla elfów stworzyli Księżyc,
ale dla ludzi czerwone Słońce,
Które jest pełne piękna.
Wszystkim rozdawali po równo dary Iluvatara.
Świat jest sprawiedliwy, niebo, morza,
ziemia, i wszystko na niej. Piękny jest Numenor.
Ale moje serce nie zostanie tu na zawsze,
Jest tego kres, i będzie koniec i przygasanie
Wszystko jest już zmierzone, i zliczone na reszcie,
ale na tę chwilę to nie będzie wszystko, nie wszystko.
Co Ojciec, o wielki Ojciec,
Da mi w dniu, kiedy znajdę się po za moim Słońcem?

Czymże jest młodość bez miłości?
Jest jako gwiazda bez promieni,
jako oaza bez strumieni,
jest jako róży kwiat bez woni,
jak bezowocny kwiat jabłoni,
jest jako pszczelny ul bez miodu,
jak pyszny pałac bez ogrodu.

Czym jest, kto nie ma kogo kochać?
Jest jak dąb na urwisku góry,
jak wiotki powój bez podpory,
jako jaskółka jest bezgniezdna,
jako wodospad skalny bez dna,
jak bez stolicy kraj szeroki,
jako lecący wiatr w obłoki.