Stolat.pl

Kocham w obudwu i kocham uprzejmie:
W matce dla córki, a w córce dla matki,
A wiem, że żadnej z nich zazdrość nie zejmie,
Choć obie mają mych chęci zadatki,
Matka dlatego, że córkę zrodziła,
Córka, żeby mię ojcem uczyniła.

Zgoła trudno wybierać między tymi dwiema,
Obiedwie grzeczna, nie masz przygany obiema:
Ta ładna - ta nadobna, ta nader bystrego
Dowcipu - rozsądku zaś ta doskonałego.
Pono by sam Parys, choć boginie sądził,
Patrząc na te śmiertelne w obieraniu błądził,
Lecz ja przecie to rozumiem, że ta będzie miała
Me serce, co ode mnie wziąć go będzie chciała.

Wczoraś chwalił, i słusznie, piękną Maryjannę,
że gładkością i samę przechodzi Dyjannę.
Ja przyznam, że ją każdy dobrze przyrownywa
Do Dyjanny, bo także jak ona myśliwa;
Obie jednej natury i tak ta, jak i ta
Mają młodego, co go lubią, faworyta.
W tym rozne, że Dyjanna nna swej głowie stawa
Księżyc z rogami; ta je mężowi przyprawia.

Ja się niewinnie suszę,
Ja ciężkie wzdychania
Wylewać zawsze muszę,
Nędzny, bez przestania.

A podobno nie ułapię
Tego, o co się trapię.
Ja się ciągnę, ja tracę,
A pono do tego
Przyjdzie, że choć przypłacę,
Nie dokażę swego.

I widzę, że ten wszytek
Stąd odnosę pożytek.

Co się zgryzę, sfrasuję,
A wszytko daremnie,
Bo czy tegoż nie czuję,
że polują ze mnie?

Czasem mię nie znają,
A już kochać mają.

Sam sobie dać nie umiem
Rady, lecz inaczej
Już teraz nie rozumiem,
że ktoś drugi raczej

Przypadł z drugiego boku
I tak na pilnym oku

Me chęci, me usługi,
Me szczyre starania,
Którem przez czas długi
czynił bez przestania

I wszytkie moje rzeczy
Miał na swej pilnej pieczy.

Ale ja Ktosia tego,
Choćby mi umierać,
Zsadzę z nadziei jego,
Bo ja chcę zawierać

I krwią moje kochanie,
Choćby i zginąć za nie.