Stolat.pl

Religię ma w sobie ten głupek,
co móżdżek ma chory ... i dupek.
Człek zdrowy wie, gdzie, jego droga.
Człek zdrowy ma w sercu swym ... boga.
Nie temu więc bóg dopomoże,
co głupi i woła ... o boże!

Czy wiesz, jak uświetnia ducha
rozkosz pełniutkiego brzucha
i jak się duchowość zmienia
przez rozkosze podniebienia!
Smakowite, piękne dania
zrobią poetę i z drania!
Jeśli jeszcze tak się zdarzy,
że poeta ... pokucharzy?
Na talerzu nie: žpołoży,
lecz paletę barw utworzy
i kolorów żywą gamę.
Wtedy oczy jedzą ... same!
A gdy kucharz do potrawy
da właściwy sos, przyprawy,
smak powstanie wieloraki,
niebo w gębie i przysmaki!
Człek tak syty w sobie budzi
najlepszego z wszystkich ludzi.
Wszystkich kochać chce, przytulać ...
Wnet ochotę ma pohulać.
Świat mu prosty już, nie krzywy.
Przestaje być upierdliwy.
Szlachetny się robi taki ...
A to wszystko przez przysmaki!

Byłem tam, gdzie jest zawsze nic.
Długo to wszystko oglądałem.
Jak zaproszony, niemy widz.
Nie byłem wtedy moim ciałem.

Nie znajdę w sobie takich słów,
którymi to opisać mogę.
Wkrótce wybiorę się tam znów.
Wiem, jak tam dotrzeć. Znam tę drogę

i zrozumiałem, co to jest.
Pojąłem wielkość i potęgę.
Jakby to dla mnie był ten test,
bym mógł napisać Wielką Ksiegę

o tym, że to największa moc,
bez której świat nie ma istnienia.
Bez niej by wszędzie była noc.
A moc ta nigdy się nie zmienia.

Jest obojętna, tak jak czas.
W niej nie zachodzą żadne zmiany.
Zmiany zachodzą tylko w nas,
w tym świecie który jest nam znany.

Nic jest na zawsze.To jest kres
światów i to ich serce wieczne.
Ta wiedza to nie żaden stres,
że życie, wszechświat, drogi mleczne

jeden na zawsze mają ryt.
Nic jest tu wszystkim i stanowi
bez końca i początku byt.
Tak ukazany człowiekowi,

by człowiek prosto pojąć mógł,
w czym leży jego sens istnienia.
By wiedział: innych nie ma dróg,
niż doskonałość ... z zaistnienia.

Ciemno i chłodno, główny dworzec.
Mej Nieznajomej nie ma. Wcale.
Ludzi mniej, niźli maku korzec,
ale zbyt dużo, by się znaleźć.

Więc Ciebie nie ma. Niemożliwe.
Kraków nie wioska jakaś, mała.
Wniosek? Nie mogło być prawdziwe,
to, żebyś w tłumie ... mnie spotkała.

I tylko skąd mi pozostało
Twoje najmilsze powitanie
i chwile, których mam za mało ...
Urok, co we mnie pozostanie.

I tylko skąd zapamiętałem
Twe oczy w smutku swym niepewne
i słowa , których słuchać chciałem,
tak wdzięczne, miłe. Nie, nie rzewne :))

I tylko skąd moim pragnieniem
myśli, przeczucia ... może wieszcze,
że żywe będą, nie wspomnieniem
te chwile ... powtarzane jeszcze.

Więc skoro Ciebie tam nie było,
to z kim spędzałem miłe chwile?
Na pewno mi się to nie śniło.
Zbyt krótko trwało. Tylko tyle. :))