
Józef
Czechowicz
1970-01-01 - 1970-01-01
Józef Czechowicz– polski poeta awangardowy dwudziestolecia międzywojennego, członek i jeden założycieli grupy poetyckiej "Reflektor", w latach 30. skupił wokół siebie pokaźne grono młodych poetów zaliczanych do II Awangardy (m.in. Stanisław Piętak, Bronisław Ludwik Michalski, Józef Łobodowski).
Po latach odkrywany jest jako jeden z najbardziej oryginalnych i indywidualnych poetów swego okresu. W ostatnich latach jawi się "moda na Czechowicza".
Najbardziej charakterystycznym elementem jego wierszy jest asyndeton. Poeta stosował fonostylistykę dopiero później odkrytą w wierszach Mirona Białoszewskiego, a nawet w niektórych wierszach Cypriana Kamila Norwida. W swoich wczesnych wierszach poeta tworzy atmosferę oniryczną i spokojną, jednak niepozwalającą zatopić się do szczętu w sensualistycznym, erotycznym świecie. Silny jest w niej osobliwy niedosyt i freudowska sublimacja (wykorzystywanie swej erotyczności w stosunku do przedmiotów zastępczych, na przykład umiłowanie muzyki może być umiłowaniem erotycznym).
Debiutował jako pisarz w 1923 roku, publikując na łamach lubelskiego "Reflektora" utwór prozatorski pt. "Opowieść o papierowej koronie", której jednym z tematów jest niespełniona homoseksualna miłość. W gruncie rzeczy jednak młody Czechowicz stworzył niezwykle ciekawy utwór będący świadectwem jego pierwszych doświadczeń, lektur, swego rodzaju zanurzenia w świecie kultury i traktowanie go wyłącznie jako "coming outu" zubaża i wykrzywia sens jego literackiego debiutu.
Jeszcze przed drugą wojną światową poeta obrazuje w swoich wierszach atmosferę katastrofy i upadku. W ten sposób wkracza w II Awangardę, katastrofizm. Wszystkie wiersze Czechowicza przejawiają silną sugestię wręcz hipnotyczną, a jej senny charakter przypomina wyłączanie odbiorcy i skupianie go wyłącznie na rozwoju wierszy. Wiele wierszy katastroficznych przejawia brak celu, strach przed rzeczywistością, traumę. Poszczególne człony wielu wierszy przejawiają intertekstualną komunikację, dlatego odbieranie wiersza Czechowicza jest aktem całościowym.
- jesienią
- daleko
- dawniej
- Dawno już ucichł
- Dno
- dzisiaj verdun
- elegia uśpienia
- Emilii - Matce mojej
- Eros i Psyche
- Front
- Hymn
- ja karabin
- jeszcze pejzaż
- Knajpa
- Koniec rewolucji
- Kościół Świętej Trójcy na Zamku
- Miłość
- Modlitwa żałobna
- moje zaduszki
- Na wsi
- narzeczona
- nic więcej
- O matce
- o świerszczach
- obłoki
- Piosenka ze łzami
- pod dworcem głównym w warszawie
- przedświt
- Przemiany
- przez kresy
- światło po południu
- ta chwila
- toruń
- Urywki z podartego wiersza
- w boju
- wąwozy czasu
- Wieniawa
- wigilia
- żal
- ze wsi