Stolat.pl

Kiedy planujesz, coś cię nęci.
Plan swój oglądasz z każdej strony,
jak piekło pełne dobrych chęci,
nie chciałbyś czuć się zagubiony.
Pragniesz, by każdy z twoich planów
prowadził ciebie wprost do plonów,
był jak brawura szarż ułanów...
nie uda się, rozkażesz: ponów
atak! I sprawdzisz każdą notę...
Niełatwo wygrać, los twój zmienny.
Dzisiaj przegrałeś... całą rotę
zbierasz, rozbitą, w szyk odmienny.
Sam pod swym niebem, pod obłokiem,
jak dobry strateg, jak bóg wojny
wszystko chcesz objąć swoim wzrokiem,
zdecydowany... i... spokojny.
Jeśli ktokolwiek teraz spyta
o jakikolwiek wątek tylny,
nie możesz... konie rwą z kopyta!
Skupiony musisz być i silny.
Nieba ogarniasz w krąg sklepienie,
chcesz widzieć, jak ci słońce świeci...
może ostatnie uderzenie...
może i ten się plan rozleci...
Nie modlisz się, lecz mierzysz pulsem,
przed śmiercią pragniesz sięgnąć celu.
Twe słońce gna niebiańskim kursem,
lecz ziemskie szczęście... dla niewielu.