Stolat.pl

On nie może być z nikim, nie umie.
Dość miał kobiet i dość ich oddania.
Bo oddanie ku temu się skłania,
by być żoną, nie siostrą w rozumie.

By zawłaszczać, zwykłego mieć męża,
zwykłe troski i sprawy codzienne.
Każda Pani ku temu się spręża.
Nie ciekawe Jej życie odmienne.

Nie ciekawy Jej człowiek niezwykły,
który co dnia nowego coś tworzy.
Nie do tego wszak Panie przywykły,
dla nich twórczość to dopust jest boży.

Cóż, kobieta potrzebna mężczyźnie,
żywa, z ciała, krwi, kości i serca...
Takiej nie ma, bo Pani w bieliźnie,
chce od razu ołtarza, kobierca.

Jego wolność tym przecież ją rani,
że na własność go swą nie posiada.
Inny związek nie starcza więc Pani
I Jej miłość w przedbiegach odpada.

I dlatego on z sobą zostaje,
a kurs rejsu wyznacza mu zorza...
I sprawozdań nikomu nie zdaje,
wciąż samotny, jak żeglarz wśród morza.