Stolat.pl

Wytęskniłeś, wymyśliłeś
i tak bardzo mnie zmieniłeś,
choć nigdy przy mnie nie byłeś.

Pozbawiłeś mnie imienia,
tożsamości i istnienia.
Obudziłeś nowe chcenia.

Gdy zwątpiłam, uwierzyłam.
W twych obłokach myśli byłam,
lecz się jeszcze nie spełniłam.

Zwielokrotniasz serca bicia.
W latach mej jesieni życia,
Ty wyrywasz mnie z ukrycia.

Przez nieznajomego Pana
cała jestem... zawikłana...
Przed lusterkiem... zadumana.

Chwil od ciebie wypatruję,
twą upartość też szanuję.
Nie do końca wiem... co czuję...

Nie wiem, może w śnie twym byłam.
Wiem, twych pragnień nie spełniłam.
Przychodziłam... odchodziłam.

Duch się mocno trzymał ciała,
jakbym chciała i się bała...
Taka drżąca jestem cała.

Bywam też pod twą osłoną,
choć nie jestem tobie żoną.
Przeznaczoną... wymyśloną.

Dziś nie wiemy, czym, co będzie,
jaki los się dla nas przędzie...
Może zginę w tym rozpędzie.

W twoją stronę wciąż spozieram,
nie wiem, gubię coś, czy zbieram...
nie wiem, żyję, czy umieram.

Nieświadoma, w mych pragnieniach,
w mych kolejnych przemienieniach,
odnajduję się w marzeniach.

Duch rozrywa me marzenia.
Pewność ich w niepewność zmienia
granicą... onieśmielenia.