Stolat.pl

Niejakiemu Wojaczkowi



Takich mając aliantów jak dobra krew, mózg

Obfite białko spermy, pot, łzy, wzrok i słuch



Ciesząc się sercem zdatnym do spazmu, płucami

Wydolnymi na tyle, byś mógł zdmuchnąć gwiazdki



Drobnych klęsk, co od czasu do czasu się w oczach

Zapalały to jednak nie był jeszcze pożar



Mogąc zawsze posiadać jasne przedstawienie

Spraw i czynności jutra, mogąc pisać wiersze



Nie sercem je wyrzynać na głuchym pniu dnia

Czy tam na ciemnej ścianie nocy, mogąc w gwiazd



Sprzysiężenie się z tobą wierzyć mimo drobnych

Awarii w waszych jawnych paktach pokojowych



Mogąc mieć swoją gwiazdę i manierę własną

I przy pewnych dochodach mieć jeszcze dość czasu



Aby kochać miłością w dobrym tonie smutną

Ale pożywną, Jakąś dziewczynę niegłupią



Studentkę filologii albo medycyny

Zamożną z domu, ładną, z gustem oraz czystą



Ty mogłeś być poetą. Ale ciągle nie

Uparcie powtarzając dziś nie wiesz, kimś jest!