Rafał
Wojaczek
1970-01-01 - 1970-01-01
Rafał Mikołaj Wojaczek– polski poeta i prozaik, zaliczany do grona poetów wyklętych.
Główne tematy jego poezji to śmierć, miłość, fascynacja kobiecością i cielesnością (zazwyczaj ujętą w estetyce turpistycznej). Erotyzm i seksualność łączą się częstokroć ze śmiercią. Podmiot liryczny jego wierszy mówi najczęściej o bólu, ma poczucie odrębności, buntuje się przeciwko obłudzie świata i społeczeństwa, z drugiej strony uparcie penetruje mroczne zakątki ludzkiej duszy, bada swoje lęki, niepokoje, obsesje. Język jego poezji jest zazwyczaj bardzo naturalistyczny i brutalny, wypełniony somatyzmami i wulgaryzmami. Z drugiej strony pod dosadną warstwą językową często przemycał Wojaczek głęboki liryzm i pragnienie czułości. Fragmenty jego poezji w swoich sztukach wykorzystywało wielu artystów.
- * * * [Pierwszy znak na tej karcie...]
- Bar Piekiełko
- List do nie wiadomo kogo
- * * * [Boję się ciebie]
- * * * [Ciemność ciemnieje znów za oknem powiek]
- * * * [Dla Ciebie piszę miłość]
- * * * [Jeszcze jestem kobietą...]
- * * * [Jeszcze w nią nie wszedł...]
- * * * [Kochankowie moi umarli poeci]
- * * * [Któż to chodzi z butami..]
- * * * [Ludzie kładą się spać]
- * * * [Marii krwi kobyła ułana]
- * * * [Mów - a ja z Twoich słów...]
- * * * [Włosy senne senna suknia Lesbia senna]
- * * * [znów widzę Cię żywą]
- * * * [żyję nie widując gwiazd]
- Antyczne
- Bądź mi
- Ballada bezbożna
- Ballada o lęku
- Ballada o prawdziwej krwi
- Bezdomni muszą zamieszkiwać światło
- Była potrzeba
- Błyskawica
- Chodzę i pytam
- Czy ja mogłam w wątłych ustach unieść taka miłość
- Czy śpiącą można zbudzić grzecznie
- Czy wiersz może nie być kobietą?
- Czyś wiedział
- Damski klub
- Dobranoc
- Dotknąć...
- Dwoje
- Dziewczynka
- Ekloga
- Erotyk
- Fuga
- Groteska odjazdu
- Gwałt
- Gwiazda
- Gwiazda; Zasypani
- Głos kobiecy
- Hoduję ten ból
- Ich prawem była własna śmierć
- Imię i ciało
- Inicjacja
- Ja: Kafka
- Ja: Książę Pepi
- Jaka bym ci chciała się napisać
- Jest biel
- Katalog
- Kim jest
- Kobiecość
- Kobiecość III
- Kochanka powieszonego
- Kolęda
- Komentarz do pewnej fotografii
- Koniec poezji
- Koniec świata
- Krzyż
- Która zmęczona śpi
- Kwiat zrywając
- Lament
- List do nieznanego poety
- List spod celi
- List spod celi II
- Ĺšrenica
- Martwy język
- Martwy sezon
- Mesjasz
- Mit rodzinny
- Modlitwa Bohaterów
- Moja piosenka
- Mojej bolesnej
- Mówię do ciebie cicho
- Musi Być Ktoś
- Musisz Się Zawsze Róży Bać
- Na brzegu wielkiej wody
- Na imieniny Rafała Wojaczka
- Na jednym rymie
- Na nucie najwyższej
- Nasza pani
- Nie ma już nic
- Nigdy nie otwierać okna
- Nigdy zgoda
- Ojczyzna
- Okno
- On
- Pewna sytuacja
- Pewne rymy
- Pewniki
- Pięć zdań o włosach
- Pierwsza gwiazda
- Piosenka bohaterów III
- Piosenka bohaterów III (na dworcu głównym)
- Piosenka bohaterów VII
- Piosenka o poecie
- Piosenka o poecie II
- Piosenka odwrotnej strony medalu
- Piosenka uliczna
- Piosenka z najwyższej wieży
- Piotruś wariat
- Piszę wiersz
- Początek wiersza
- Pod ścianą
- Poemat mojej melancholii
- Powieść nocy zimowej
- Powieszony
- Próba nowego świata
- Prolegomena do innej bajki
- Prośba
- Rafał W.
- Ranny wiersz
- Reszta krwi
- Rozstanie
- Rymy na przednówku
- Sezon
- Śmierć nie znalazła jeszcze właściwego wyrazu
- Sól
- Studium
- Święte krowy
- To jest Hanka
- Trzeba było rozstrzelać poetę
- Twarz
- Ulica
- Umiem być ciszą
- Urywek
- Vademecum
- W podwójnej osobie
- W śmiertelnej potrzebie
- Wieczna aktualność najwyższą cnotą sztuki
- Wiem kto to jest
- Wierszyk Mironowi Białoszewskiemu
- Wiesz jest mała radość
- Wspólnie ułożyliśmy list do niej
- Wybrzeże
- Wyrok
- Zapis Z Podziemia
- Zdrój
- żeńskie rymy nocy lipcowej
- Zmierzch łagodnie rozsupłał
- Znów muzyka
- Zwiastowanie
- żydówka