Stolat.pl

Jak wyspana to nieszczęśliwa,
Jak szczęśliwa to niewyspana...
To jest życie erotomanki,
To jest życie erotomana...

Jak wyspana to nieszczęśliwa,
Jak szczęśliwa to niewyspana...
To jest życie erotomanki,
To jest życie erotomana...

Raz do korekty, do Kamińskiego,
(Starszy asystent, starszy asystent)
Przyszedł ktoś z szkicem trochę nie tego.
(Starszy asystent John)

Kamiński aż się za głowę złapał,
(Starszy asystent, starszy asystent)
Syczał i jęczał, warczał i sapał.
(Starszy asystent John)

Specjalnie jeden szkic go zabolał.
(Starszy asystent, starszy asystent)
Panie! Na Boga! Chyba zła wola!
(Starszy asystent John)

Co to? Abdera! To skandal! Panie!
(Starszy asystent, starszy asystent)
Siano bolesne, cip-cip w śmietanie.
(Starszy asystent John)

Czy ma pan ciocię? To raz. Po wtóre
(Starszy asystent, starszy asystent)
niech pan porzuci architekturę.
(Starszy asystent John)

Lecz student tylko mruknął pod nosem
(Starszy asystent, starszy asystent)
Coś w tym rodzaju: całuj mnie, proszę!
(Starszy asystent John)

Ten szkic mi kiedyś, podczas korekty,
(Starszy asystent, starszy asystent)
Rysował prezes malarskiej sekty.
(Starszy asystent John)

Starszy asystent? Starszy asystent!
Starszy asystent, starszy asystent,
Starszy asystent? Starszy asystent!
Starszy asystent John!

Ewa stała naga,
Ewa stała niema,
mówiła ręka,
mówiła noga -
było to, czego nie ma.

Ewa stała biała -
wąż skrzył obok.
Ewa stała biała -
złoty skrzył się obłok.

Ewa stała naga,
Ewa stała niema,
usta - czerwony plakat,
mówiła rękami obiema.

Ewa stała naga -
wąż z celulozy skrzył,
wąż cętkowany.
Ewa stała niema -
drgały niebieskie skrzydła żył.

Ewa stała biała -
obiektyw oka skrzył pod powiek diafragmą.
Ewa zjadła owoc,
Ewa zjadła owoc słowa,
którego jej zmysł rozkoszy zapragnął.
Ten zmysł,
ten zmysł -
to była żądza rozkoszy,
chęć pogłębienia rozkoszy,
chęć określenia rozkoszy -
nienasycony zmysł,
nienasycona chęć,
dręczący nas zmysł,
który jak wąż własne dzieci
pożera pozostałych zmysłów pięć -
on to niemą mowę z nas zmył.

Ten zmysł -
ten zmysł myśli,
nieuchwytny jak rtęć,
ten zmysł,
potężniejszy, niźli
pozostałych zmysłów pięć.

Ewa - to imię, imię matki znamy -
jej samej nigdy nie znamy dosyć.
Seksus - to ojciec, co żąda zmiany -
myśl jest odmianą rozkoszy.

Ewa stała biała,
Ewa owoc zjadła.

I to był początek wszystkiego
- pamięta -
i to był początek,
Adamie.

do swojej piersi wepchnąć świat cały
żył swych prężnych omotać strunami
złotych gwiazd wielkie dymiące kawały
przełknąć ze słońcem co skrami gra mi
senne wsie dżingis palić w zębów błysku
przypiec pięty wam śpiącym w bezruchu!
gdy niebiosa dano mi na półmisku
nie dziw, że słońce mam w brzuchu
wódkę ostrą mdłą z wysuszonych tykw pić
wić nić rubinową w cieniu mat i palm -
na ustach jawanki kulę słońca śnić
gładząć dłonią pasa jej madapolam