Stolat.pl

Ile kwiatów tyle światów na tym świecie jednym
Ile oczu tyle światła na tym świecie ciemnym

Ile dzwonów tyle głosu na tym świecie niemym
Ile trwogi tyle wiary na świecie niewiernym

Ile wierszy tyle prawdy na świecie niepewnym
Ile męki tyle chwały na świecie doczesnym

Ile klęski tyle pętli na świecie śmiertelnym
Ile śmierci tyle szczęścia na tym świecie nędznym

W końcu ujawnią się ci, których światłoczułe
Srebro mózgu na razie tylko rejestruje

Zamieszkujący poza granicami widma
Póki ich mnie wiadoma pobudka nie wygna

Będzie to głos tak cichy, że sam nie usłyszę
Będzie to głos kobiecy na nucie najwyższej

Z fioletowego strychu wtedy po poręczy
Zjeżdżając prędko miną wszystkie piętra tęczy

By na parterze stanąć w końcu jawną stopą
Wyglądający mniej lub bardziej purpurowo

I, wciąż idąc za głosem, rozpoczną się skradać
Aby rzetelnie zródło tego głosu zbadać

I, wciąż za głosem idąc, przyjdą wreszcie do mnie
Aby zastać nad tego tu wiersza brulionem

Wszyscy pójdziemy na jej pogrzeb
bo jest pewne że umrze przed wszystkimi nami

Cmentarz jest położony bardzo malowniczo
i my ją ułożymy bardzo malowniczo

Który to już z kolei cmentarz
i ta brama z wystylizowanym napisem

Więc przykryjemy ją szczelnie ziemią
dla niepoznaki miejsce założymy darnią

Powiemy sobie dobrze jest jak jest
i odejdziemy od swych obowiązków

est dobre wyjście spać
Jest dobre wyjście jeść
Jest dobre wyjście pić
wódkę pić
papierosy palić
kochać

żyć

tak
to wszystko jest dobre wyjście
..............................
..............................