Stolat.pl

Ty idziesz wciąż do mnie, cichutko, codziennie.
Nie czekasz zaproszeń, nadchodzisz, niezmiennie.
Choć wcale nie mówisz, jak droga daleka,
to idziesz wprost do mnie ... Choć ciebie nie czekam.

Choć ciebie nie czekam, ty idziesz, wprost do mnie,
czy sen ja, czy jawę przeżywam przytomnie,
choć nie chcę, to słyszę, krok cichy, niezmienny,
jak obrót ksieżyca, jak czas mój ... jesienny.

Jak czas mój jesienny, z obrotem księżyca,
ty zbliżasz się do mnie, jak bladość na licach.
Nie mogę cię zrazić, ni słowem, ni gestem,
więc kiedyś tu przyjdziesz. I powiem ci: jestem.

Choć powiem ci: jestem ... nie powiesz mi, kiedy.
Ja spojrzę ci w oczy, dostrzegę cię wtedy,
gdy bedziesz już ze mną. Tak długo szłaś w gości ...
I przyjdziesz ... I zmrozisz me wszystkie radości.

I zmrozisz me wszystkie radości ... Gdy przyjdziesz,
zasiądziesz w mym sercu, i w duszy. Nie wyjdziesz.
Nie po to szłaś długo i przeszłaś swe mile ...
Zostaniesz już ze mną i ... Skończą się chwile.

I skończą się chwile, gdy ze mną zostaniesz.
Czekałaś, szłaś długo. Co chciałaś, dostaniesz,
bo zawsze dostajesz, tak tu, jak i wszędzie.
A świat? Nic nie straci ... mnie tylko ... Nie będzie.