Stolat.pl

Każdy z nas po to się narodził,
by szczęściem życie swe przechodził,
więc trzeba darzyć się uśmiechem,
bo uśmiech jest radości echem.

A bez radości cóż za życie ?
Smutek nam śmierć przynosi. Skrycie.
Gdy smutkiem dzień cię każdy nuży,
nie widzisz kwiatu swojej róży.

Gdy nadal nuży cię, bez końca,
nie czujesz ciepła, światła, słońca ...
Gdy w sercu strach i bojaźń lęku,
to nie utrzymasz szczęścia w ręku.

Po cóż się bać dnia codziennego ?
Wszak wokół nas nie ma nic złego.
Nawet gdy czas zbyt szybko mija,
każda w nim chwila ... Zgadnij, czyja ?

Dzień płata figle, jest pokrętny
- myślisz - i świat mi obojętny
i ja też świata nie obchodzę.
W kłopotach, trudach tylko brodzę.

Lecz nie są tobie obojętne
te chwile, które są pamiętne ...
Bo do chwil szczęścia myślą wracasz.
Do tych, w których tak się zatracasz,

jak gdyby one zgromadziły
w twym sercu vulkan źródła siły.
Twe serce wie. Pamiętasz ? Czuje !
W nich nic już ciebie nie wstrzymuje.

I nie ma przeszkód naokoło ...
Radośnie robi się, wesoło.
I czego byś się nie imała,
zawsze udaje rzecz się cała !

Do chwil tych dążysz, najgoręcej ...
Tym większe szczęście, im ich więcej.
Aby w tym szczęściu żyć najdłużej,
trzeba rozwijać kwiat swej róży.

Każdy z nas po to się narodził,
by szczęściem życie swe przechodził ...
I po to wreszcie, aby, w końcu.
nie w cieniu żył... Aby żył w słońcu !