Stolat.pl

Marii krwi kobyła ułana
Łydki śni całą no lecz żadna
Skóry snu nie przecieka gwiazda
Ostrogą

Palcami ustalam
rysy mojej twarzy

Dwa palce wsadzam w usta
i przydaję twarzy uśmiechu

Jest to uśmiech rozdzierający
przetłuszczoną skórę

Jest to uśmich od ucha do ucha
wypełniony zwojami języka

To jest martwy język

1965

Zjechałem tu nie w porę
Sezon jeszcze nie otwarty
a już miejscowi mówią
że tu się nic nie zacznie

Wczoraj
widziałem wyniesiono w kubełku
pana profesora taki był mały
Tak, tu się ludzie kurczą
oszczędność
w jedzeniu
i deskach na trumnę

Pan profesor
Pan profesor to była cała epoka
Ciągnął za sobą nogę
To był ślad
po ostatniej kochance pana profesora
miała na imię Andrzej
Tak, tu już nic się nie zacznie

Tak, zjechałem tu nie w porę
kto żyw
ten umiera pospiesznie
jedną wolną już salę
zamieniono na składzik
pewnie już niedługo
założą tu klamki

Tak, to już jest koniec
Myją korytarz
Pastują podłogi


1965

Już wiatr od wschodu przechodzi kości
ludu pod bramą belwederu nieba
Już pięści krzyczą żylastą groźbę
Lud patrzy w obłok co oczy przechodzi

Obłok jest żaglem niewidzialnej łodzi
Lud tego nie wie: niewidzialny Regent
Już wysiadł teraz niewidzialną kosą
podcina żyłki co pulsują w kostkach

Lud jeszcze tego nie wie że już leży
w słonej kałuży swojej krwi - i drwi
kiedy wiatr przeszedł kości na przestrzał
w zaułkach kości Regent liże szpik