Stolat.pl

Gwiazda litości pełna wisi ponad światem
Nalewa zimne mleko do spalonych gardeł

Młoda matka pod bluzką ciężką pierś schowała
Swojemu niemowlęciu gwiazdę ssać pozwala

Pijak który przed chwilą niebu się wygrażał
Zapomniawszy już o tym też usta rozdziawia

Policjant przestał myśleć o regulaminie
Czapkę trzymając żeby mu nie spadła pije

Spragnieni redaktorzy przy dalekopisach
Przegapiają ostatnie wydarzenia w Chinach

Już nawet kochankowie się nie upajają
Sobą tylko ku gwieździe usta odwracają

Chociaż wstydząc się samych siebie piją przecież
Ci nawet którzy żyją z pragnienia: poeci

Weszła dziewczyna
zasnęła kobieta
a żydówka
śni się

Naga jak oddech
bolesna jak wnetrze płuc
wyłuskana z imienia
wstydzi się

Pochyla się nade mną
i prosi drobnymi piersiami

Stygmat kropla żywej krwi
utkwiona w jasnym czole

żyję nie widując gwiazd
mówię nie rozumiejąc słów
czekam nie licząc dni

aż ktoś przebije ten mur

24 X 1968
Ktoś,
Kto kocha,
Nie jest tym, co
Umrze.
Więc choć skądinąd wie, że śmierć poufnie
Dowiadywała się nawet u księży
I przodowników policji,
Wierzy.
Ktoś,
Kto wierzy,
Nie jest tym, co
żebrze.
Więc choć go bolą wszystkie rany cięte
Siekierą światła aż do kości rdzenia,
Swoje powietrze łykając
Czeka.
Ktoś,
Kto czeka,
Nie jest tym, co
Kupi.
Więc choć odmienia imię swej zasługi
Przez pory roku i księżyca kwadry,
Gorzka sól klęski siada na
Wargi.