Stolat.pl

Byłem szcześliwym gościem w Starym Kraju.
Twojego ojca umierającego
Do słusznej smierci tętna wysłuchałem.
Gdzieś w szparze ciała serce wydzwaniało
Naprawdę wieki już - w czasie sekundy
Mojej niedużej śmierci. I widziałem
Naród zebrany wkoło jego łóżka,
Odmierzający oklaski, cukierki
Jedli, mężczyźni i kobiety, dzieci
Patrzyły z góry z ramion wielkich ojców.
A potem twoja matka myła trupa,
Ostatnią wolę czytała script-girl.
Lecz, choć na Ziemskim Planie nieobecna
Prawdziwie pierwszą gwiazdą była śmierć.

Pierwszy znak na tej karcie
czyż nie jest rękawiczką
Ciśniętą mi przez tego Boga małpę złośliwą,
Który mieszkając w klatce
Czaszki okrutnym rankiem

Wzywa na wschodzącą ziemię tradycji polskiej,
Zmuszając, bym naprędce sporządził pewne ostrze
Giętkiej linijki?-Jeśli
Mam w starciu tym zwyciężyć,

Dopóty muszę noże ciągle nowe hartować
Póki nie spiszę wiersza na śmiech i drwiny Boga,
Który chociaż upadnie,
Przecież znów zmartwychwstanie

1
Włosy są smutne:mózg nawiedzony
Dumnym obłędem nie chce dbać o nie

2
Włosy są ciche gdy gra
kosmicznie
Mózg piłowany długim sfer smyczkiem

3
Wypadające włosy: choć dumny
Przecież głodny mózg zjada cebulki

4
Włosy samotne:mózg nieobecny
Ani na niebie ani na ziemi

5
Tryumfujące włosy: odgadły
że mózgu nie ma gdyż - szczury zjadły!

Synowie naszych kobiet będą chodzić w fioletach
tego światła, co nam się tylko zwiduje w śnie.

Synowie naszych kobiet nie będą pili mleka
innego niż to, którym nabrzmiewa nieba pierś.

Synowie naszych kobiet, jeśli będą synowie,
róść będą do sufitu serca niebieskich kobiet.

Synowie naszych kobiet nie będą nosić broni
przeciw rozpaczy niemo przeciekających dni.

Nie będą poetami, synowie naszych kobiet
pierwszymi poetami będą: im starczy być.