Stolat.pl

Siano pachnie snem
siano pachniało w dawnych snach
popołudnia wiejskie grzeją żytem
słońce dzwoni w rzekę z rozbłyskanych blach
życie - pola - złotolite

Wieczorem przez niebo pomost
wieczór i nieszpór
mleczno krowy wracają do domostw
przeżuwać nad korytem pełnym zmierzchu.

Nocami spod krzyżów na rozdrogach
sypie się gwiazd błękitne próchno
chmurki siedzą przed progiem w murawie
to kule białego puchu
dmuchawiec

Księżyc idzie srebrne chusty prać
świerszczyki świergocą w stogach
czegóż się bać

Przecież siano pachnie snem
a ukryta w nim melodia kantyczki
tuli do mnie dziecięce policzki
chroni przed złem

Ciebie milością moją obdarzam,
Ciebie wciąż kocham, myślę o Tobie ...
co mogę, dla nas obojga ... stwarzam
w każdej sekundzie, godzinie, dobie.

Dzień, gdy się kończy, ranek, gdy jasny ...
spać idę, wstaję ... z Twoim obrazem.
Codziennie tworzę dla nas świat własny,
żebyśmy byli szczęśliwi ... razem.

Ja nie narzekam, ani nie gdybam,
pragnę cudowne z Tobą mieć życie ...
mnie nie odziela od Ciebie ... szyba,
która przyciemniać mogłaby skrycie,

to, co w mym sercu dla Ciebie płonie,
to, co mieć możesz i czuć zarazem,
kiedy mi dajesz usta i dłonie,
żebyśmy byli szczęśliwi ... razem.

Kiedy mi szepczesz miłości słowa ...
gdy mnie nie pytasz, czy kocham więcej ...
W każdym Twym słowie jest miłość nowa,
w każdej z chwil takich kocham goręcej.

Wrażliwość moja jest znowu świeża,
miłość do Ciebie ... boskim nakazem ...
nic już nie zerwie tego przymierza,
żebyśmy byli szczęśliwi razem ...

Jedną na miliard Ty jesteś właśnie,
dla Ciebie miłość serce dochowa ...
nawet gdy wokół świat cały zaśnie,
zostaną Twoje i moje słowa ...

bo Ty ich słuchasz, gdy mówię cicho,
gdy szept Twój dla mnie cudnym przekazem ...
gdy świat już zasnął, a nie śpi ... licho ...
My już jesteśmy ... szczęśliwi razem!

Drobne litery, które piszę
składając małe z nich wyrazy,
mienią się w słowa, które słyszę
cichutko szepcząc wiele razy.

Potem je łowisz wdzięcznym słuchem,
gdy siądziesz obok, przytulona.
Usta za twoim chowam uchem,
słuchasz... i jesteś tym wzruszona.

Zawsze chcę mówić dobre słowa,
jak serca ciepła pobudzanie.
Niech zawsze myśl w nich będzie nowa
i da nadzieję na przetrwanie.

Niech mówią zawsze o tym samym,
i utwierdzają co dzień w wierze,
że przecież siebie tylko mamy,
że nikt nam siebie nie odbierze.

Cichutkie słowa, ciepłe ramię,
ty przytulona do mnie cała,
słuchasz, bo szeptem się nie kłamie...
i obyś długo słuchać chciała.

I obyś w długim tym słuchaniu
zasnęła najszczęśliwszą z ludzi.
A ja poczekam. O zaraniu
gorący całus mnie obudzi.

Przed dom wyjdziemy, na rabaty,
rosą poranka zaroszone...
Popatrzysz na mnie... i na kwiaty...
przed dom nasz piękny zaproszone.

żelazny świat tej łodzi
Dotknięty kometą granatu
Toną odchodził
Pionowo w słoje wody burej
Chmurą
Na dno na dół.

Wewnątrz biega na przestrzał
Krótkich spiąć pożar
Drży rży moc w grubych nitach
Jęczą miażdżone morzem
Blachy pancerne trzeszczą
Akumulatory zalane po wręby
We mgle ryżej kwasów manometru nie odczytać
I tak wiadomo wciąż głębiej