Stolat.pl

Czy powiedzieć ktoś by mógł,
z czego jest zrobiony Bóg ?
Wiemy, z czego powstał człek.
A Bóg z czego? W tym jest ćwiek !

Z woli boskiej - ja w to wierzę -
człowiek powstał. Jako zwierzę.
Obruszacie się, koledzy ?
Kto zakazał drzewa wiedzy ?

Nasz przyjaciel, diabeł-czart,
nam pokazał, co jest wart
świat ten, który dał nam Bóg.
Kto przyjaciel, a kto wróg ?

Kto nam ukrył drzewo życia ?
Prawda nie jest do ukrycia.
Człowiek byłby nieśmiertelny,
a to boski los udzielny.

Tak to miłościwy Bóg
zagnał ludzi w kozi róg.
Dobry pasterz z niego jest.
Dba o swoje. No i fest.

Tak choduje ludzkie stada.
Tutaj wojna, a tam zwada ...
Mało jemu, więc choroby
dla selekcji ma chudoby.

Diabeł ludzki rozum zna.
Mały rozum, mała gra.
Zamiast grzybów, jeden rydz.
Ale lepszy rydz, niż nic.

Znajdźmy w rytmie serca bicia,
gdzie Bóg ukrył drzewo życia.
Nie pomogą wszyscy święci ...
Wtedy się już nie wykręci.

Tak odmieńmy ludzki los :
Z rydzów złóżmy rozum w stos.
W rozum cały, a nie w ćwierć.
Przegonimy wiedzą śmierć.

Drzewo życia . Odrodzony,
człek już wie, z czego zrobiony
Bóg, co gnębił pokolenia.
Wiedza człeka w Boga zmienia.

Z człowiekiem na Ziemi, czy też bez człowieka?
Dla świata fakt ten bez znaczenia.
Czy człek o tym myśli, czy prawd swych docieka,
to Wszechświat bez niego się zmienia.

I wszystkie człowiecze pobożne życzenia
bez wpływu na wszechświat ten, który
trwa wiecznie i zawsze. Nieskończon istnienia
przez gwiazdy i przez czarne dziury.

Ludzkiego rozumu przebłyski i chmury
chcą popchnąć nas drogą poznania.
Lecz marną świadomość, gdy w głowach są bzdury
od czasów ludzkości zarania.

Z Wszechświata nauka wciąż prawa wyłania,
umysłu ludzkiego to sztuka.
Lecz ludzie słuchają przygłupów kazania
i wtedy się cofa nauka.

W pokoleń łańcuchu masz dziecko, masz wnuka.
Twój wybór do ciebie należy.
Ty dasz im świadomość, czy kapłan ją zbruka?
Różnicą jest: wie albo wierzy.

Gdy wie, to docieka i świat nasz poszerzy.
Czas wszystkim przywróci miniony,
by bliżej być prawdy, niż lud, który wierzy,
niż lud od pokoleń... stracony.

Ksiądz, lekarz i adwokat,
to zawód powołania,
co miał być nam pomocny
w istocie swej pokory.

Lecz wszystko w tym na opak
i według rozpoznania
jest w zachłanności mocny
każdy z nich do tej pory.

Zapytaj, gdzie przyczyna,
że ci, co mieli służyć,
swe kabzy nabijają,
nad miarę swych czynności.

Taką jest ludzi wina,
że miast rozumu użyć,
w głupocie pozostają.
U tamtych spryt zagości.

Tak niekiedy też się zdarza.
Piasek, piękna złota plaża.
Promykami słońce bodzie.
Może się pokochać w... wodzie?
Pani nie oponowała,
ciuszki wraz pozdejmowała,
wnet poczuła narząd krzepki.
Rak... uczepił się torebki,
mocno chwycił ją szczypcami.
Cóż, nie byli w wodzie sami.
Pan przewrócił dziwnie oczy,
na brzeg susem jednym skoczy
chcąc odczepić raka tego,
co się wcina na trzeciego.
Łezka w oku. Czyżby z żalu
po torebce i po... balu?
Tak to zwykły, mały raczek
im obojgu popsuł smaczek.
Wbrew poglądom widzę czystą
prawdę taką oczywistą:
w tym nie cały jest ambaras,
żeby dwoje chciało naraz.