Stolat.pl

Pieknie uwity, jakze sie raduje
Wian,ze na wlosach zlocistych spoczywa,
Jak kwiat przed kwiatem naprzod sie wyrywa,
Aby byc pierwszym, co wlosy caluje!

Szczesliwa caly dzien suknia sie czuje,
Ze piers owija i wokolo splywa;
Zlota plecionka, dotykiem piesciwa,
Tesknie wzdluz twarzy i szyi sie snuje.

Lecz jest radosci wiekszej dana laska
Wstedze o zlotym brzegu, ktora w pasie
miekkim usciskiem dotyka jej lona.

Otaczajaca ja prosta przepaska:
"Wiecznie cie sciskac pragne" - mowic zda sie;
A coz by moje dopiero ramiona.

Sobie bezlitosc, innym zlitowanie
Daje jedwabnik, gdy kokon w udrece
Zrzuca, azeby odziac cudze rece,
Szlachetny jeno przez swoje skonanie.

Gdyby mi bylo przeznaczone, Panie,
Skryc twa powloke zywa, gdy poswiece
Swa martwa, odzylbym znow w smierci mece
Jak waz, co luske na skalnej starl scianie.

Gdybym byl skora ta kosmata, mowie
Co wlosy swymi suknie dlan stanowi,
Wiazaca piekna piers w rozkoszy blogiej,

Mialbym go we dnie choc; albo obuwiem,
Co jest podstawa jemu, jak slupowi;
Moglbym choc nosic dwie sniezyste nogi.