Stolat.pl

Сафия, проснувшись, заплетает ловкой
Голубой рукою пряди черных кос.
<<Все меня ругают, Магомет, жидовкой>>, -
Говорит сквозь слезы, не стирая слез.

Магомет, с усмешкой и любовью глядя,
Отвечает кротко: <<Ты скажи им, друг:
Авраам - отец мой, Мойсей - мой дядя,
Магомет - супруг>>.

Przebudzona, Safija zwinną ręką plecie
Lśniące w słońcu kosmyki swoich czarnych kos.
"Wołają mnie żydówką wszyscy, Mahomecie"
Mówi przez łzy, od płaczu łamie jej się głos.

Mahomet na to żonie przygląda się czule
I, rozbawiony, rzecze: "Powtarzaj im wciąż:
Abraham to mój ojciec, Mojżesz to mój wujek,
Mahomet to mój mąż."

Świat to las, nocne schronienie ptaka

Bramini

W leśnym półmroku ciepło jest wieczorem
I w ciepłych wodach z wolna gaśnie zmierzch.
Padnij w to mroczne podcienie zielone
I, zamierając, leż.

A wczesnym rankiem, bladym i rosistym,
Machnij skrzydłami, szelest liści wzbudź,
Rozpuść się, roztop, zniknij w niebie czystym
I do ojczyzny, duszo, wróć.

Я - простая девка на баштане,
Он - рыбак, веселый человек.
Тонет белый парус на Лимане,
Много видел он морей и рек.

Говорят, гречанки на Босфоре
Хороши ... А я черна, худа.
Утопаетбелый парус в море -
Может, не вернется никогда!

Буду ждать в погоду, в непогоду ...
Не дождусь - с баштана разочтусь,
Выйду к морю, брошу перстень в воду
И косою черной удавлюсь.