George Gordon
Byron
1970-01-01 - 1970-01-01
George Gordon Noel Byron, lord Byron– jeden z największych angielskich poetów i dramaturgów.
Jego życie obfitowało w skandale obyczajowe, podróże po Europie, podboje miłosne oraz równie liczne literackie przyjaźnie, z których najtrwalsza łączyła go z Percym Bysshem Shelleyem. W wieku 24 lat poeta zasiadł w Izbie Lordów, zajmując się polityką oraz problemami społecznymi i kulturalnymi, m.in. ciążących na losie luddystów czy też związanych z marmurami Elgina.
Pomimo iż Lord Byron stał się z czasem najbardziej wpływowym pisarzem epoki romantyzmu, sam z nieskrywaną wrogością wypowiadał się na temat nowego pokolenia poetów, identyfikując się raczej z regresem, z tradycją oświeceniowego klasycyzmu spod znaku Alexandra Pope'a. W przedmowach do swoich dramatów ujawniał wiarę w zasadę trzech jedności w teatrze oraz istnienie stałych, określonych i uporządkowanych reguł rządzących procesem tworzenia poezji. Również zagadnienie tzw. bohatera bajronicznego odnosi się do stosunkowo bardzo niewielkiej części jego twórczości i − wbrew narastającej legendzie − nie pozostaje w związku z prawdziwą osobowością samego autora.
Za jego magnum opus uznaje się obszerny poemat dygresyjno-heroikomiczny, Don Juan, nazywany jednym z największych arcydzieł literatury XIX wieku.
- Choć kobiety są...
- Choć kobiety są...
- Do Inezy
- Do M.S.G.
- Euthanasia
- Impromptu w odpowiedzi przyjacielowi
- Kiedyśmy się żegnali
- Pamięć
- Precz stąd te dźwięki
- Śpiew z wierzy
- Słońce bezsennych
- W trzydziestą trzecią rocznicę moich urodzin 22 stycznia 1821 roku
- Widziałem cię płaczącą
- Więc się spacerów skończył czas
- Zmiennaś, lecz miłość twa nie jest zwodniczą